Roadtrip Noord Ierland
Dag 3, Londenderry en de Antrim Coastline (228km)
Vandaag hebben we weer een lange dag voor de boeg. De weersvoorspellingen zijn wederom wisselvallig, maar… positief bekijken, het is niet mistig, de lucht zit niet potdicht, gewoon af en toe een buitje.
Dus ‘let’s hit the road’, op weg naar Derry met als het even kan, dat wil zeggen, als het een beetje goed staat aangegeven, een stop bij het stonefort Grianan of Aileach. We stoppen eerst nog even buiten Letterkenny waar we uitzicht hebben over de inham van River Swilly.
Grianan Ailligh
Dan rijden we verder en zien inderdaad, t.h.v. Speenoge aan de A13, een bruin bordje aan de rechterkant van de weg staan met Grianan Ailligh. We volgen dit bordje rechtsaf landinwaarts, slaan na 300mtr rechts af waarna de weg fors omhoog klimt rondom de berg. Aan de achterzijde van de berg kunnen we nog eens linksaf slaan en vervolgen deze weg steil een paar honderd meter omhoog tot we weer aan de voorzijde van de berg zijn en een parkeerplaats aantreffen met een info bord over het fort. Vanaf hier is het slechts honderd meter lopen.
Al ben niet in historie geïnteresseerd, het uitzicht is ook prachtig. Het fort is goed toegankelijk en je kunt naar boven klimmen. We maken wat foto’s en keren terug naar de auto en vervolgen de N13 naar Derry. Het was zeker de moeite waard.
Londonderry / Derry
Als we in Derry aankomen parkeren we de auto in de parkeergarage tegenover het toeristenbureau. We lopen daar eerst naar binnen en testen de gastvrijheid. “Where are the toilets?” antwoord “In the shopping maal on the other site of the road.” Dat is dus erg amateuristisch voor zo’n grote tourist office.
River Foyle
We lopen naar buiten , steken de weg over en lopen naar aan de oever van de Foyle. De rivier is rustig en het water glad. Dan lopen we richting het beeld “Hands accros the divide” wat zoals ik inschat verbroedering moet symboliseren. Dan sjouwen richting de stadsmuur, lopen om de kerk heen en beklimmen de muur.
Vanaf dit punt hebben we uitzicht op het gevangenistorentje van de vroegere onafhankelijkheidstrijder (Theobald) Wolf Tone gevangen heeft gezeten. Wolf Tone is nu een begrip in Noord Ierland. Op de stadmuur staan de kanonnen nogal dreigend opgesteld richting de omliggende woonwijken.
Bogsite Derry
We lopen richting het westen waarna we uitzicht krijgen over de Bogsite. De katholieke wijk van Derry waar in de jaren 70 en 80 veelvuldig strijd werd geleverd met de “bezetters”. Het gebied werd destijds door de bevolking als verboden gebied verklaard voor Britse militairen en protestanten. Dit resulteerde in een bloedig neerslaan van een protest op 30 januari 1972 wat als Bloodie Sunday de geschiedenisboeken in ging.
Momenteel is het een net onderhouden buurt met indrukwekkende muurschilderingen die het roerige verleden levend houden en een nieuwe toeristische attractie vormen. Er zijn zowel in Derry als in Belfast grote inspanningen geweest het niveau van de achterstandswijken op te peppen door o.a. saneringen. De spanningen tussen de bevolkingsgroepen blijven bestaan maar beheersen in minder mate het dagelijks leven.
Dan ontpopt zich een grote donkere regenwolk achter St. Eugene’s RC Kathedral en haasten we ons binnen de muren naar een koffiedrink-gelegenheid. Terwijl de regen inderdaad met bakken valt genieten we de bak koffie en het broodje en als even later de lucht opgeklaard is gaan we naar de auto en maken ons op voor de Antrim Coast route.
Antrim Coast route
Het eerste stuk tot Coleraine houden we de hoofdweg aan. We stoppen een paar keer voor een fotootje waarna we een klein uur later Portrush voorbij zijn. Deze toeristisch badplaats laten we ook links liggen. We stoppen bij de White Rocks. Het is erg winderig, koud maar een schraal zonnetje weet het wolkendek te doorbreken.
Dunluce Castle
Na wat foto’s rijden we verder naar Dunluce Castle. Hier aangekomen nadert er toch langzaam een bui en de wind neemt behoorlijk in kracht toe. We sjouwen hier rond, je kunt naar beneden lopen en zien dat de rots waarop het kasteel gebouwd is ook nog hol is en eigenlijk op 2 poten staat. Als de bui boven ons hangt springen we weer in de auto.
Giant’s Causeways
De volgende bestemming van de Causeway Coastal road zijn de Giant’s Causeways. De 40.000 basalt rotszuilen die vanuit de zee de kustlijn bedekt. Ze hebben hierover een fabeltje verzonnen met een reus en zijn voetstappen die van Schotland hier overstak maar ik hou het lever bij de geologische versie van het ontstaan.
We betalen een paar pond entree voor de parkeerplaats en lopen het visitor center op. Vanaf dit punt is het nog ongeveer een kilometer sjouwen naar de Giant Causeways. Voor de minder valide, en luie mensen onder ons kun je ook nog een busje pakken voor dit traject. Wij lopen gewoon lekker het traject lang de kust. Het weer is rustig maar bij de Causeways aangekomen begint het te hagelen, gelukkig maar want dan wordt je niet nat. Het geeft wel aan dat het erg koud is. Verder blijft het droog en rustig.
We beklimmen de gladde zuilen waar echt op moet passen voor uitglijden. Iedereen wacht netje zijn fotomomentje af door om en om op de zuilen te klimmen. Ik loop nog naar de punt van de Causeways waar de zee er vol op beukt en maakt met de rug gekeerd naar de zee een panoramafoto van het geheel. We lopen nog even langs de hoge zuilen en hebben het dan wel gezien.
Carrick a Rope bridge, dus niet
Bij de Carrick a Rope bridge stoppen we even. Er wordt entree geheven en het is nog een behoorlijk stuk lopen dus rijden we maar door.
Antrim Coast Line volgend
We nemen de A2, de Antrim Coast Line. Het eerste stuk tussen Ballycastle en Cushendun ligt de weg van de kust af. Met name het laatste stuk is erg mooi, schrale veen en heidevlakten gevolgd door een mooie afdaling. De weg is rustig, erg mooi en we rijden door tot Larne. Hier steken we via de A8 binnendoor naar Belfast.
Belfast
Het begint te schemeren en in het donker al linksrijdend de weg zoeken lukt aardig al moeten we in verband met 1-richtingswegen wel een stuk omrijden. Onze B&B Helga Lodge ligt in de Golden Mile, het uitgaansgebied tussen het centrum en de universiteit in. Met geluk parkeren we precies voor de deur. Gezien de prijs heb ik geen hoge verwachtingen en dat klopt, de kamer is erg tochtig en verwaarloost. Het ligt wel op loopafstand van het centrum.
Nadat onze koffers uitgepakt zijn gaan te voet op pad naar het centrum. We doen meteen maar even de Crown aan. We zijn dorstig en in deze prachtige monumentale pub is dat geen probleem deze te lessen. De pub is vol met glas in lood, geglazuurd aardewerk en ornamenten.
Na een paar biertjes sjouwen we verder op zoek naar eten. We lopen om de prachtige City Hall heen. Het valt op dat er veel mooie architectuur is, dit in tegenstelling tot Dublin. Er zijn hier niet echt knusse eettentje te vinden dus sjouwen we terug naar de Golden Mile waar we een echte Chinees vinden, de tent zit ook vol met Chinezen, een goed teken. We boeken nog even en Black Cab tour voor morgen en dan is het mooi geweest en gaan we pitten.
Dag 4, Belfast en de Black Cab Tour
De volgende morgen krijgen we een goed ontbijt door de uitbater van Indiase/Pakistaanse afkomst (of zoiets). Om 9.00 rijdt onze rode “black cab” voor. Voor slechts 20 pond worden we 1,5 uur rondgereden door de gids en tevens chauffeur. De tocht gaat met name door de probleemwijken van de West Belfast zoals het gebied rond Falls Road en Shankhill road.
We stoppen eerst bij Hotel Europe dat wel meer dan 30 keer het doelwit van een aanslag was. Het verhaal hierachter is dat ieder akkefietjes door de in het hotel logerende journalisten meteen de nodige aandacht kreeg. We draaien linksaf richting de Falls Road, steken de snelweg over en gaan meteen rechtsaf richting de eerste “gate”door de peacewall om aan de protestantse zijde, de unionisten, het Shankhill Road gebied te komen.
Vroeger bestond West Belfast uit meerdere enclaves van katholieken en Protestantse wijken door elkaar maar deze “eilandjes” zijn weggesaneerd en wat rest zijn 2 wijken met 1 grote muur ertussen, de Peace Wall. In de muur zitten poorten waarvan de meeste tussen 18.00 en 6.00 gesloten zijn. Het verhaal is dat men vroeger even snel een bommetje kon gooien en dan vrij snel weer naar veilige thuishaven kon vluchten. Doordat de vluchtweg nu te lang is wordt het riskanter acties uit te voeren.
Onze gids wrijft er nog even in dat Willem van Oranje de veroorzaker van het conflict hier is. De Britten (protestanten) zijn hier van origine de bezetters en onderdrukten de katholieken. In onze ogen is het allemaal vrij kinderachtig maar daar denken ze hier anders over. Haat zit diep door leed en verlies. De scheiding van de bevolking zie je overal terug, van voetbalclub tot werkgevers, kroegen etc.. Het vereren van helden (meestal doden) middels immense muurschilderingen, Murals, is iets wat ons vreemd overkomt. Buiten West Belfast zijn er nog kleine probleemwijken maar op veel plaatsen leeft men ook gewoon naast mekaar. De welvaart heeft wel voor verbetering gezorgd.
Ook wordt onze indruk bevestigd dat het politiek conflict steeds meer is afgegleden naar een soort maffia oorlog tussen rivaliserende drugbendes, afpersingen, beschermgeld en ordinaire afrekeningen. Onderling wordt net zoveel gemoord als tussen beide partijen.
Het weer heeft zich inmiddels aangepast aan de trieste situatie, het regent en er valt natte sneeuw. We lopen een rondje in een wijk. Op de schilderingen na is het een gewone vrij nette wijk. Daarna rijden we langs de peacewall op en passeren het hek weer om aan de katholieke zijde te komen. We stoppen even bij het hoofdkantoor van Sein Finn, bekijken nog een grote Mural waarin Castro, Bush en Ché Chevare en rol spelen.
Onze “black cab” drive is ten einde en we laten ons in de city afzetten. Het klaart op en na het scoren van een bak koffie is lucht strak blauw gekleurd. ”Four seisons in one day!” De heuveltoppen rondom de stad zijn wit gesneeuwd. Dus nemen we het er even van en sjouwen nog wat door de stad.
Het centrum van Belfast
Het parlementsgebouw
Aangezien we niet voor de winkeltjes komen gaan we rond de middag naar de auto en rijden naar het parlementsgebouw even ten zuiden van de stad. Het gebouw is niet bijzonder mooi maar wel groots aangelegd met een oprijlaan van 1 mile. We lopen er een rondje maar er valt niets te beleven.
Belfast Castle
Daarna rijden we richting Cave Hill te rijden, dit ligt aan de noordzijde van de stad. Aan de voet van Cave Hill ligt Belfast Castle, een kasteel dat zich kenmerkt door allerlei afbeeldingen van tijgers. Voor de beklimming van de heuvel zelf is geen tijd meer. Is overigens is de klim wel de moeite waard vanwege het mooie uitzicht.
Wij rijden nog een stukje terug naar de wijk Old Park waar we bij de Subway nog een flink stuk brood scoren. Tussen de licht besneeuwde heuvels door rijden we via A52 richting vliegveld en genieten toch nog even van het uitzicht over de stad.
Toch nog 51 km….
Meer Ierland:
