Cappadocia Roadtrip
In juni 2016 stond onze roadtrip gepland naar Centraal Anatolië in Turkije: Cappadocië of Cappadocia. Cappadocië is een vulkanische streek die bekend staat om zijn bizarre tuf- en karststeenlandschap. Het hoogtepunt is het Nationale Park Göreme en omgeving wat op de Unesco lijst staat. Er bevinden zich ook vlaktes en hoge bergen en vulkanen in dit gebied. We vliegen vanuit Düsseldorf met een goedkope vlucht Pegasus Airlines rechtsreeks op de stad Kayseri.
Citaat Lonely Planet
“Cappadocië, geplukt uit een grillig sprookje en neergezet op de grimmige Anatolische vlakte, een geologische rariteit van bezaaide heuvels, rostformaties en torenhoge keien van bovenaardse schoonheid.”
De reis er naar toe
Het is woensdagmorgen als we de grens passeren en op weg gaan naar Düsseldorf Airport. Bestemming Turkije, maar dan niet een all inclusieve vakantie ergens aan de Middellandse Zee. We gaan naar Kayseri, een stad met meer dan 1 miljoen inwoners gelegen in het hartje van Turkije. Samen met hoofdzakelijk bejaarde Turkse migranten die hun thuisland gaan bezoeken stappen we in het vliegtuig en vliegen in een kleine 4 uur tijd naar Kayseri.
Als we geland zijn valt er net een bui dus haasten we ons snel naar de terminal. Met de online gekochte visum (entreekaartje?) mogen we probleemloos het land in. Dan even een fles Bacardi scoren en natuurlijk de huurauto oppikken. Het is alweer droog als we het vliegveld af rijden en op weg gaan richting Göreme.
Eerste indruk
Alles ziet er netjes, schoon, verzorgd en westers uit. Vorig jaar gingen we naar Marokko maar elke gelijkenis is niet op zijn plek. Kayseri is volgebouwd met honderden flats van meer dan 15 verdiepingen, dat geeft de stad toch een aparte aanblik. De vaak nieuwe flats zijn fraai vormgegeven zodat het niet de bekende Oostblok of Franse banlieue uitstraling heeft. De wegen zijn prima. Er ligt een uitgebreid snelwegennetwerk rondom de stad dus rijden we probleemloos de provincie Kayseri in.
We laten de stad achter ons en maken een stop bij een tankstation met restaurant waar we de eerste thee en döner bestellen. We kopen wat drinken, chips en koekjes voor onderweg. De rit is ongeveer 70km door heuvelachtig landschap en met weinig verkeer op de weg. Vlak voor Avanos gaan we linksaf richting het Zelve. Hier komen we op een parkeerplek en een hek waar men entree vraagt. Omdat het laat is, is alles dicht en uitgestorven. we lopen wat rond en duiken in de eerste tufsteen-grotten.
Feeënzuilen
Een eind verderop komen we bij de eerste feeën-zuilen. Ook hier is alles ingericht om busladingen met toeristen te ontvangen, voorzien van hekwerk en een kassa. Ook hier is alles dicht dus maken we wat foto’s en rijden verder op weg naar ons hotel in Göreme. Morgen hebben we tijd genoeg om alles rustig te gaan bekijken, ons enige zorgpuntje is het weer. Ondanks dat het al juni is wil de zomer hier nog niet echt vlotten met 20 graden en bewolking.
Göreme
We verbleven in het Local Cave House. Een mooi hotelletje met kamer die uitgekapt zijn in de tufsteen rotsen en een leuk zwembad. In de avond duiken we het stadje in. Het is rustig, er zijn weinig toeristen terwijl het aanbod groots is. We nemen alle drie een traditioneel potje Testi Kebabi. Een aardewerk potje, gesloten waarin kip gaar is gestoofd geserveerd met rijst. We sluiten de dag af met een potje bier wat hier ondanks de ramadan overal geschonken wordt.
De volgende dag…mountainbiken
Vandaag gaan we mountainbiken. Na het ontbijt sjouwen we het stadje in en huren bij één van de velen verhuurders 3 mountainbikes. Het is fris maar wel droog. Lastig te bepalen wat je nu allemaal aan moet trekken, wordt het warm of krijgen we regen? Maar goed, we fietsen Göreme uit in de richting van Uçhisar en beginnen meteen aan een lange klim. Dat kunnen we maar gehad hebben. Boven aangekomen worden we bij een panoramapunt beloond met een prachtig uitzicht over Göreme.
Snel een ballonvaart boeken
We fietsen verder en wippen even snel bij een ballonvaartbedrijfje naar binnen om een scherpe prijs te regelen. Het gebied van Cappadocia is bijzonder populair om met een luchtballon overheen te vliegen. Het landschap is er prachtig voor de weersomstandigheden ideaal. Op internet kwamen we vooraf prijzen tegen van 160 euro maar hier krijgen we al direct een vaart voor 90 euro. We proberen nog meer af te dingen en lopen weg. Ze komen niet achter ons aan dus zal die 90 euro toch wel enigszins de bodemprijs zijn. Maar goed, er zijn nog meer aanbieders dus…
Dan fietsen we verder naar Uçhisar en vlak voor we bij het stadje zijn gaan we scherp rechtsaf het zandpad in. Van hieruit moeten we zo richting de Love Valley kunnen fietsen. Het is even zoeken maar uiteindelijk vinden we een wandelpad wat als mountainbikepad te misbruiken is. Het landschap in deze steeds dieper wordende kloof is prachtig. We volgen een stuk rivierbedding en dan weer een hogerop gelegen stuk slingerpad.
Love valley
Regelmatig moeten we van de fietsen door gaten en begroeiing maar uiteindelijk komen de befaamde feeënzuilen van de Love Vallei in zicht. De naamgeving behoeft geen uitleg. Het is er prachtig. We doen een fotoshoot en al een beetje dorstig van het fietsen pakken we bij een klein barretje ter plekke een jus d’orange. Gelukkig is het niet heet maar onze kleding is nu toch al iets te warm.
Çavuçin
Vanuit de Love Valley loopt een fatsoenlijke zandweg richting de bewoonde wereld. Even later fietsen we Çavuçin in aan de voet van de oude rots waar vele gaten in gehakt zijn inclusief een kerk. De vele toeristenkramen verraden drukte maar er is geen hond. We fietsen naar boven en bezoeken de “kerk”.
Rose Valley
Daarna rollen we bergaf richting de Rose Valley. Het is even zoeken naar de juiste paden maar we vinden tocht een leuk pad. Dit is ook de plek waar in de ochtend vele luchtballonnen opstijgen. We jagen lekker ruig met de fiets door allerlei smalle paadjes tot ik mijn band lek rij. Want een plak-setje kregen we niet mee, wel een telefoonnummer. Met pijn en moeite mag je dan gaan omschrijven waar ergens je staat met je lekke band en dan komen ze een nieuwe fiets brengen met 2 man.
Goed, we genieten nog wat mooie uitzichten en na de laatste klim richting Göreme fietsen we nogmaals door het magische landschap net ten noordoosten van Göreme. In een lange afdaling komen we weer in het centrum van Göreme uit en leveren onze fietsen in.
Derinkuyu
Het middagprogramma staat in het teken van wat rondrijden met de auto. We gaan zuidelijk via Nevsehir naar Derinkuyu. In Derinkuyu bevind zich de grootste ondergrondse stad van Turkije. De stad bood onderdak in de 8e en te eeuw voor Christus onderdak aan ruim 20.000 mensen! In de jaren 60 werden de tunnels herontdekt. De stad was voorzien van allerlei faciliteiten zoals ventilatieschachten, school, een stal, een kerk, een grafruimte en zelfs een kilometerslange vluchtgang.
Je kunt als bezoeker tegen betaling van ongeveer 5 euro “stad” bezoeken. Via de nauwe enge gangen ga je z’n 30m diep de grond in. Wat ik persoonlijk niet verwachtte was dat de stad zich niet in een bergachtig landschap bevind maar gewoon in een platte woonwijk via een gat in de grond te bezoeken is. Vandaar ook dat we de locatie niet direct konden vinden. Je ziet in deze stad ook wel meteen ander Turkije dan in Göreme; veel authentieker.
Na ons bezoek neem ik een Turkse Koffie. De koffie was geen succes maar je moet het een keer geproefd hebben. daarna gaan we weer terug naar het noorden en rijden via Kavak en Orthahisar naar het viewpoint over de Rose Valley.
Viewpoint Rose Valley
Ondanks dat er weinig zonneschijn is zijn de rotsformaties prachtig van kleur. We gaan aan de wandel en beklimmen de bergtop. We lopen rechtsom en kunnen via een ander pad weer naar beneden. Het uitzicht is erg mooi. Terug op de parkeerplaats nemen we plaats in de bankstellen en stoelen die opgesteld staan om van het uitzicht te genieten over de prachtig gevormde rotsen van Rose Valley. We nemen een bak thee waarna we terug rijden naar Göreme.
Terug in Göreme moet er nog even een ballonvaart voor de volgende ochtend geregeld worden. Er wordt zonnig weer voorspeld en dus wordt het morgen de perfecte dag. De ballonvaarten voor vandaag waren door het bewolkte weer niet doorgegaan.
In één van de vele bureautjes in Göreme boeken we de ballonvaart voor een 12 persoons cabine voor 90 euro p.p.. Dat is dan toch de helf van de online prijs je vooraf kunt boeken, maar door de schaarste aan toeristen is er in de concurrentiestrijd de nodige korting mogelijk. Om 3.45h volgende ochtend zouden we worden we opgepikt !!! Snel wat eten en dan toch maar op tijd naar bed.
De ballonvaart Cappadocië
Na een paar uurtjes slapen gaat de wekker. Binnen 5 minuten staan we buiten en wachten op het busje. Na niet al te lang wachten worden we opgepikt waarna nog een aantal andere toeristen op gaan halen. De nationaliteit van de anderen is voornamelijk Japans. Als het busje vol is rijden we naar Avanos waar Atmosfer Balloons hun ontvangsruimte en kantoor heeft zitten. Hier staat de koffie klaar om even wakker te worden inclusief wat kleine hapjes. Als alle busjes gearriveerd zijn worden er na wat instructies nieuwe groepen ingedeeld en gaan we met het busje richting de opstijg plek.
Ik vroeg me van te voren af waar we opstijgen, waar vliegen we naartoe en dan nog landen? Welnu, we stegen op midden in de Rose Valley waar we gisteren gefietst hebben. Als uit het niets zien we overal luchtballonnen boven de bomen, struiken en bergen uitkomen. Een aantal kiest al voor het luchtruim. Onze ballon ligt nog plat en wordt vol geblazen met warme lucht. Langzaam vult de ballon zich en ineens zoek hij de weg naar boven. Dat is ook het moment om in te stappen. We zitten met ongeveer 15 personen in de ballon. Al snel maak de ballion zich los van de aarde en klimt langzaam enkele meters. Niet meer want het is de bedoeling dat we eerst rakelings over de rotsen en akkers drijven. Dat lukt aardig. Er zijn momenten dat je uit zou kunnen springen.
Het beeld van de ruim 100 ballonnen die deze ochtend opstijgen is surrealistisch mooi. De nabije aanwezigheid van andere ballonnen maakt de vlucht echt bijzonder. We gaan langzaam richting het noordoosten en zien het dorpje Çavuçin waar we gisteren gefietst hadden onder ons. Vanaf dit punt wordt er flink gas gegeven. Je voelt de hete vlam en we stijgen enkele honderden meters. Ineens voel je de diepte in de benen, je ziet het landschap weidser worden en de lichte nevel in de vallei wordt zichtbaar. Plots breekt dan ook de opkomende zon door waardoor alles nog mooier wordt.
Ik let even niet op onze vaarrichting maar het blijkt dat in de bovenste luchtlagen de windrichting omgekeerd is. We gaan weer terug naar waar we vandaan kwamen! Wederom zien we de Rose Vallei onder ons verschijnen. Hier zetten we ook langzaam de daling weer in. We gaan richting het panoramapunt waar we gisteren thee gedronken hebben in de luie stoel. Onder ons zien we hele hordes volgbusjes en wagen rijden.
Alle instructies voor de landing waren overbodig. De condities zijn zo goed dat een zachte landing te verwachten is. We zien onze volgwagen met de aanhanger. Het klinkt bijzonder maar onze ballonvaarder presteert het om precies op de aanhanger te landen!
Deze smooth landing moet dan natuurlijk gevierd worden met champagne. We krijgen nog een certificaat en maken nog wat foto’s voordat we weer met het busje terug gaan. Dit was in ieder geval echt een topper wat zeer de moeite waard en en ik zeker niet had willen missen! Doen dus als je in Cappadocia bent.
Onderstaand de video van de ballonvaart over de Rose Valley.
Terug bij het hotel kunnen we zo aanschuiven bij het ontbijt. Het is nog maar een uurtje of 7 dus tijd zat. Na het ontbijt klimmen we nog even de berg op waarin ons hotel is uitgehakt. Er is wederom een wonderschoon uitzicht te bewonderen van 360 graden.
Naar Kayseri door een diversiteit aan landschappen
Eindbestemming van deze dag is Kayseri waar we morgenochtend op het vliegtuig moeten. We rijden daar natuurlijk in een mooie omweg naar toe. Via Ürgüp, Mustafapassa rijden we naar Taskinpasa. Het landschap is wederom mooi met wat meer groen er in. We stoppen weer bij wat tufsteen zuilen en het domein van een imker. Daar houden links aan en via Kavakkoi krijgen langzamerhand uitzicht over de vlakte van de Çöl Gülö gelegen aan de voet van de 3916m hoge Erciyes berg. We volgend de kaarsrechte weg door deze moddervlakte, stoppen voor wat foto’s en rijden dan door naar het stadje Develi. Ook dit plaatje doet authentiek aan, geen toeristen, geen souvenirwinkeltjes e.d. maar gewoon het normale Turkije met vriendelijke mensen.
Ondanks de ramadan is het geen probleem om de plaatselijke lekkernij de proeven, de Devili Civikli. Een soort langwerpige pizza. Devili ligt aan de de voet van de berg. Een weg voert ons naar de andere zijde waar Kayseri ligt. Helaas is het bewolkt zodat we de top niet kunnen zien. We maken dan ook geen stop en rijden door de stad in. Ons hotel is ditmaal het centraal gelegen goedkope Hilton.
Kayseri
Vanuit ons hotel loop je zo het Maydan Park in waar allerlei festiviteiten georganiseerd worden i.v.m. de ramadan. Het lijkt op een soort kerstmarkt. Van hieruit steken we het grote plein over en komen bij de oude stadsmuur uit waarachter zich de bazaar bevindt. In te tegenstelling tot Istanbul worden hier alleen nuttige dagelijkse producten verhandeld. Er zijn geen toeristen dus ook geen toeristen prullaria. Opmerkelijk is ook dat we niet om de haverklap aangesproken worden. Eenmaal rechts achterin de bazaar beland kom je in het oudste deel waar nog schapenwol wordt verhandeld.
We struinen wat rond door de stad, bezoeken wat oude gebouwen en eten er een hapje. Verder is Kayseri gewoon een flink uit de kluiten gegroeide provinciestad waar alles te koop is, de mensen vriendelijk zijn en geen toerist te bekennen is. De buitenwijken van de stad zijn volgepropt met ontelbare flats van 10+ verdiepingen wat de stad zeker vanuit de lucht een bizarre aanblik geeft als we de volgende ochtend vroeg per vliegtuig het gebied verlaten voor een bezoek aan Istanboel…
Meer Turkije: