Istanbul in 24 uur
Juni 2016; Istanbul in 24 uur! Dat wordt een leuke uitdaging, zo veel mogelijk van Istanbul te zien, een zo’n goed mogelijke indruk krijgen van de immense stad en dat allemaal in binnen één etmaal. Natuurlijk wordt dat schrappen van wat wel en wat niet bezocht kan worden. Een goede voorbereiding is dus op zijn plaats.
Vooraf
Istanbul leefde tijdens mijn bezoek op gespannen voet en leed onder wegblijvende toeristen. Er had pas een aanslag plaatsgevonden en een paar weken na mijn bezoek is Istanbul wederom getroffen door een zware aanslag. Ook had er later nog een couppoging plaats gevonden. Of het nog allemaal even gezellig is?
15 miljoen inwoners !
Istanbul behoort met ruim 15 miljoen inwoners tot de 20 grootste steden ter wereld. De stad wordt via de Bosporus verdeeld in een Aziatisch deel en een Europees deel. Het Europese deel wordt wederom gescheiden door de Gouden Hoorn, een diepe inham en riviermonding. De belangrijkste toeristische trekpleister bevinden zich ten zuiden van de Gouden Hoorn. Hier vlak bij het station boeken wij ons hotel.
Aankomst
Om 9.30h landen we op Gökçen Airport gelegen aan de Aziatische zijde van de Bosporus op zo’n 40km van het centrum. Wij kwamen via Kaiseri van Cappadocia af. Om zonder al te veel files zo snel mogelijk in het centrum te geraken kiezen we er voor om de Bosporus met met veerboot over te steken. Het is een leuke manier om manier van reizen en vanaf het water krijg je direct een goede indruk van de grootte van deze metropool.
Met de ferry over de Bosporus vanuit Harem
Met een taxi gaan we dus naar de haven Harem. Over moderne autowegen langs hyper moderne nieuwe gebouwen zijn we binnen een half uur bij de ferryterminal. We kopen een een OV muntje voor de boot die op het punt staat te vertrekken naar Sikeci. We zoeken boven op het dek een leuk plekkie terwijl de boot eerst een stukje noordelijk vaart. Zo krijgen we een mooi blik op de bezienswaardigheid: de Kiz Kulesi ofwel de Meandertoren toren. Volgens de legende is de toren gebouwd door een Osmaanse sultan die er zijn dochter op liet sluiten. Het is nu een restaurant.
Aan de noordelijke zijde zien we de grote Bosporusbrug en voor ons de grote oude stad met zijn vele minaretten boven alles uit stekend. Na een goede 20 minuten varen legt de boot aan vlak bij het station en met zo’n 300m lopen staan we binnen 10 minuten bij ons hotel. We worden zeer vriendelijk ontvangen met een kop thee en krijgen een kamer met uitzicht op de Bosporus.
Dan echt de stad in
Dan wordt het tijd dat we op pad gaan. Het zullen niet de musea zijn die we gaan bezoeken, daar is de tijd te kort voor. Vanaf het hotel lopen we richting het Gülhani Park. Via een doorsteek in een restaurant lopen we het park in en via de hoofdingang gaan we weer naar buiten langs het Topkapi Paleis. Altijd mooi zo’n groene oase in een stad.
Blauwe Moskee
Via de Aya Sofia komen we bij het Sultan Ahmet Park aan. Het is er door de recente aanslagen rustig. Echt super mooi vind ik het plein nu ook weer niet.
We nemen wat foto’s en gaan naar de Blauwe Moskee. Via de achterzijde mogen we gratis naar binnen nadat we een rok omgedaan kregen. De koepels en de schilderingen zij erg mooi.
Vanuit de moskee sjouwen we naar het nabij gelegen plein waar vroeger Ben Hur achtige races werden gehouden. Er staan 2 obelisken en er is een soort kerstmarkt i.v.m. de ramadan.
Döner eten en dan de Grote Bazaar
Tijd voor lunch, we zoeken in een zijstraat een simpele eettent voor een flinke döner waarna we weer op pad gaan richting de Grote Bazaar. De bazaar heeft 58 straten vele ingangen en 1200 winkeltjes met veelal toeristische prullaria. Ook hier is het erg rustig. De verschillende bouwstijlen zijn mooi, de bazaar is absoluut niet te vergelijken bv de Souks in Marokko. Alles is veel netter, schoner en goed georganiseerd.
Aan de achterzijde komen we weer uit de Bazaar en gaan richting het Beyazit Plein. Hier staan een aantal mooie gebouwen en als we via de linkerzijde van de moskee weer richting de bazaar gaan komen we bij de telefoonmarkt. Hier worden in de open lucht allerlei Iphones en Samsungs verkocht.
Dolmabahçe Paleis
We eindigen deel 1 van onze citytrip bij de tramhalte Beyazit. Hier stopt lijn 1; deze gaat langs vele toeristische trekpleisters. Dus via het Sultanahmet Plein rijden we richting het station en steken de Gouden Hoorn over. We volgen de lijn tot aan het einde vlak bij het gloednieuwe Besiktas stadion. Hier strijken we bij de ingang van het Dolmabahçe Paleis even neer op een terrasje aan de Bosporus.
Taksim Plein
Na ons drankje sjouwen we naar het stadion. Dit is helaas nog niet toegankelijk. Dan maar het park in richting het bekende Taksim Plein. Hier vonden nog niet zo lang geleden vreedzame protesten plaats die hardhandig weg geknuppeld werden. Het plein ondergaat nu een kleine metamorfose.
Het Taksim Plein is ook het beginpunt van de antieke tram en de ader van de stad de Istiklal Caddesi. Hier bevinden zich alle bekende grote zaken en ook de Nederlandse en Russische Ambassade. Je waant je er gezien het straatbeeld en kledingstijl absoluut niet in Turkije. Het is leuk om af en toe een keer een zijstraatje te nemen om weer terug in de Istiklal Caddesi uit te komen.
Galata Toren
Bijna aan het einde van de winkelstraat bevindt zich in een zijstraat rechts aan een pleintje de Galata Toren. Voor eongeveel 5 euro mag je met de lift naar boven waar het uitzicht over de Gouden Hoorn en de Bosporus prachtig is. Geen wachtrij onder maar toch is het wel erg druk boven op de toren.
Visser op de Galatabrug
Terug op de grond lopen we bergaf richting de Galatabrug. Een merkwaardige 2 laagse brug. Boven op de brug staan zo’n honderd man te vissen en onder de brug bevinden zich restaurantjes waar je de vis op kunt eten.
Kruidenbazaar
Eenmaal over de brug struinen we nog wat rond in de Kruiden Bazaar en de straatjes er om heen. We schuiven nog even aan in een zaakje waar men baklava verkoopt, dat zijn zoete hapjes gemaakt van bladerdeeg, vaak met honing en of noten erin verwerkt. Daarna hikken we tegen sluitingstijd aan en gaat men hier de boel nu sluiten. Ook wij gaan langzaam richting ons hotel terug. We hebben toch al aardig wat gezien van de stad.
Op advies van de receptionist gaan we naar de wijk Kumkapi aan de zuidzijde van de stad waar zich in de Cakmaktasi veel vooral visrestaurantjes bevinden. Ook hier is het erg rustig. We schuiven aan op een terras waar al meerdere personen zitten en krijgen een dikke vis gepresenteerd en na onze goedkeuring wordt deze netjes voor ons klaar gemaakt. We tetteren een fles wijn leeg en genieten van de traditionele live muziek waarna de avond afsluiten met nog een slok Ouzo. Het was erg gezellig maar we zijn nu toch wel een ‘beetje moe’.
So far dag 1.
Dag 2: Sultanahmet Plein en de Basilica Cisterne
De volgende ochtend hebben we nog tot een uur of 12.ooh alvorens we weer naar het vliegveld moeten. We beginnen weer op het Sultanahmet plein waar ik toch graag een de verborgen parel wil bezoeken uit het boek inferno van Dan Brown en James Bond Russia with Love; de Basilica Cisterne. De Basilica Cisterne is een 143m bij 65m meter grote ondergrondse water-opslagplaats gebouwd in de 6e eeuw. De opslagplaats is bedoeld om de stad ook in tijden van belegering van water te voorzien. Via ingenieuze kanalen en aquaducten werden de bassins gevuld. Erg indrukwekkend dat men in die periode al dergelijke grootschalige voorzieningen aanlegde. Het dak wordt gesteund door 336 zuilen.
Ortaköy en de Bosporusbrug
Hierna pakken de koffers en nemen de taxi richting het noordelijker, aan de voet van de immense Bosporusbrug, gelegen wijk Ortaköy. Ook hier weer terrasjes, een pleintje en natuurlijk het mooie uitzicht over de Bosporus met de Ortaboy Moskee als symbool.
We lopen nog even naar de pijler van de 1590 meter lange brug. Het rijdek-nivea van de 39m brede brug is 64m. De hoogte van de pylonen bedraagt maar liefst 165m met een vrije overspanning van 1074m tussen de beide pylonen. Voor een bruggenbouwer is dit altijd kikken.
Als we rond 12.00h de taxi richting het vliegveld pakken dan rijden we zelf over de brug en hebben nog één laatste blik richting deze metropool. Ondanks de 24 uur (+1) hebben we toch een hele goede indruk van deze bijzondere stad gekregen.
Meer Turkije: