Tijdens ons bezoek aan de Egyptische badplaats Hurghada maakten wij een dagtocht naar Luxor aande Nijl. Luxor, vroeger Thebe, staat bekend om de vele ruïnes, overblijfselen en graftombes uit de oudheid en zijn daarmee samen met de piramides bij Caïro de grootste bezienswaardigheid van Egypte.

Vroeg op

De reis vanuit Hurghada is dik 300 kilometer, een pittige afstsand voor een dagtocht dus en daarom werden wij al om 4.30 h in de ochtend opgehaald. Eerst maakten we nog een paar stops voor mede reisgenoten, ook ging er een beveiliger mee; een net geklede man die stiekem toch een wapen onder zijn jas droeg. Immers is het in de regio niet altijd rustig geweest. Voordat wij de oversteek van de kust naar de Nijl konden maken moesten eerst alle tour busjes zich verzamelen bij een checkpont net buiten Port Safaga. Hierna begon de reis pas echt.

Zonsopkomst over de Eastern Desert

Het eerste deel van de rit gaat de de Eastern Desert ofwel de Arabien Desert. Een kaal bergachtig gebied met toppen tot wel 1500 meter dat ingesloten ligt tussen de Rode Zee en de Nijl. De weg is prima, breed en goed geasfalteerd dus het schiet lekker op. Langzaam wordt het lichter en zien we de eerste zonnestralen op de bergtoppen. De rode kleuren zijn prachtig.

We maken een korte stop voor een bak koffie en een toilet waarna we verder rijden richting de Nijl.

De Nijlvallei

Na 2 uur rijden komen we dan weer in de bewoonde wereld, de stad Qina aan de Nijl. Ook hier komt het leven langzaam op gang. We volgen de drukke weg langs de Nijl op richting Luxor, heel vlot gaat het niet meer maar gelukkig kijken we onze ogen uit. Karren met ezels, motor, kraampjes met koopwaar, winkels, en vruchtbare akkers bepalen ons uitzicht.

De Nijl als levensader van Egypte

De Nijl, de levensader van Egypte en Noord-Afrika, de langste rivier op aarde strekt zich majestueus uit over een lengte van meer dan 6.650 kilometer door diverse landschappen. Vanaf de bronnen in Oost-Afrika kronkelt de rivier door de woestijn en creëert vruchtbare oases langs zijn oevers. De Nijl heeft niet alleen de oude Egyptische beschaving gevoed, maar blijft ook essentieel voor de moderne tijd, ondersteunend in landbouw, transport en energieopwekking door middel van dammen. De Nijl blijft een levensbron voor miljoenen mensen in de regio.

Aankomst in Luxor – de Tempel van Amon (Karnak)

Om 10 uur naderen we de stad Luxor, we passeren de indrukwekkend lange Sphinx Avenue en rijden naar de ingang van de Tempel van Amon of Karnak. Zo’n beetje alle busje die ons vanochtend ingehaald hebben staan hier geparkeerd want de meeste dagtochten volgen dezelfde route. Onze gids van de dag is Nana. Een vrolijk gemutste dame die ons steevast “my kids” noemde. Bij de ingang leidt ze ons door de beveiligingspoortjes en de kaartjesscan waarna wij het terrein op lopen. We lopen het plein over en staan bij de ingang van de tempel, opgesierd met sfinxen. Hier krijgen we de gepassioneerde uitleg bij alle hoogtepunten.

We sloffen tussen de indrukwekkende zuilen door en staan stil bij de beelden en sfinxen. De eenvoud van het hiërogliefenschrift wat we overal op de zuilen zien wordt uitgelegd, zo ook de stand van de voeten van een beeld en de hoogte van de obelisken. We eindigen onze rondleiding bij een grote vijver.

In het begin is het nog wat druk maar later is staan we vaker alleen voor een mooi beeld en kunnen ook wij die ene foto maken. Wat ook wel vreemd is dat we worden gewaarschuwd voor bewakers die je op sneaky wijze geld proberen af te troggelen, gewoon negeren.

Tempel van Amon (Karnak)

De Tempel van Amon (Karnak) gewijd aan de god Amon, groeide gedurende 2.000 jaar onder de verschillen Koningen en Koningen, uitgebreid door of met verschillende farao’s. Het omvat imposante zuilenhallen, heilige meren obelisken en heiligdommen. Alles stond in verbinding met de waterstand van de Nijl. De grootsheid van de architectuur is indrukwekkend. Er zijn vele gegraveerde reliëfs, die mythen en koninklijke triomfen weergeven. Standbeelden en sfinxen zijn er in overvloed te zien en dan te bedenken dat dit nog maar één deel is van de ruïnes in Luxor.

Nijlcruise

Na ons bezoek stappen we in de bus en worden we bij de Nijl afgezet. We moeten immers naar de andere kant van de rivier en hierbij werd ons de keuze geboden om in de bus te blijven en 25 kilometer om te rijden via een brug om naar het restaurant te gaan, of optioneel 10 euro te betalen voor een boottochtje over de Nijl waarbij we aan de overzijde afgezet werden bij het restaurant. Het is een beetje een “rip off” prijs maar we zien het maar als een marketingtruc om de toerprijs van de dagtocht laag te houden (60 euro) en wie wil er nu niet op de Nijl gevaren hebben? Er liggen luxe Nijl-cruiseschepen afgemeerd die gebruikt worden voor meerdaagse cruises maar wij stappen in een klein open bootje.

We varen een stuk stroomopwaarts langs de oevers op waarna we de oversteek maken. We zien nog een paar felukka’s varen; typische zeilboten van hout met een puntig zeil. Hierna gaan we aan land en nuttigen een heerlijk lunchbuffet (inclusief, drankjes exclusief).

De Vallei der Koningen

Na de lunch gaan we op pad naar de Vallei de Koningen. De Vallei der Koningen is een iconische necropolis waar verschillende farao’s uit het Nieuwe Rijk werden begraven. Er zijn ongeveer 63 bevestigde graftombes waaronder die van Toetanchamon. Niet alle tombes zijn open voor het publiek. De tombes liggen verborgen in de rotsachtige heuvels aan de westelijke oever van de Nijl. Ondanks plunderingen van de tombes in het verleden, op die van Toetanchamon, zijn de graftombes gedecoreerd met bijzondere reliëfs, hiërogliefen en schilderingen die het leven na de dood weergeven.

Wederom moeten we door beveiliging, een kaartcontrole en een fuik van souvenirverkopers die vrij opdringerig zijn waarna we met elektrische karretjes de vallei in worden gereden. Het was ongeveer dertig graden in december maar ik vraag me af hoe heet het hier in de zomer zal zijn. We bezoeken een drietal grafen waarvan bij alle drie alleen schilderingen zichtbaar zijn. Voor een bezoek aan het Graf van Toetanchamon moet je een extra entreebewijs gekocht hebben, wij hadden en wisten dat niet. persoonlijk had ik het vrij snel gezien allemaal.

Toetanchamon

Toetanchamon heeft zijn beroemdheid is te danken aan het zeldzame feit dat zijn graf gevonden in 1922 door Howard Carter werd bloot gelegd en vrijwel ongeschonden bleek te zijn. Het voor een farao kleine graf bevatte meer dan 5000 kunstvoorwerpen die nog zeer intact waren. De werkelijke vinder was de 13 jarige waterdrager in dienst van Carter die op de traptrede stuitte die onder de puinhopen van een ander blootgelegd graf tevoorschijn kwam. Het graf bevat u schilderingen en een mummie. De gouden kostbaarheden zijn inmiddels naar musea verkast.

De toeristenfuik

Na ons bezoek aan de Vallei der Koningen worden voor een zogenaamde plaspauze bij een steenhouwerij, potjes maker-achtige werkplaats winkel gedropt waar we met een lachwekkend showtje onthaald worden om maar vooral binnen spullen te gaan kopen. Beetje jammer van de tijd, niemand kocht iets.

De Vallei der Koninginnen en de Tempel van Hatsjepsoet

Deze vallei is iets zuidelijker en er liggen voornamelijk koninginnen en koningskinderen. Ook edelen uit het Nieuwe Rijk hadden hier een gedeelte voor hun eigen graven. Het belangrijkste graf is die van Nefertari Merenmoet, de vrouw van Ramses II. Wij bezochten alleen Tempel van Hatsjepsoet.

Het complex is totaal anders van opzet dan de tombes in de Vallei der Koningen. De ingang wordt duidelijk gemarkeerd met een statige trapopgang en beelden. Waar achter zich de tombe van Hatsjepsoet bevind. Hatsjepsoet was met 22 jaar de langs regerende vrouwelijke Farao met nog een eens ijzersterk karakter. Het was duidelijk de favoriet van onze gids Nana. Het was de Vallei der Koninginnen waar in 1997 en bloedige aanslag plaats vond waarbij 62 mensen om het leven kwamen.

Kolossen van Memnon

De laatste stop op onze tour was bij de Kolossen van Memnon. Twee prachtige kolossale beelden van 18 meter hoog en 3400 jaar oud. De zittende figuren gemaakt van kwarsiet markeren de poort van Dodentempel van Amenhotep III.

De terugreis

Ik maak nog even ruzie met iemand die 3 euro voor een zak chips durft te vragen waarna ik in de bus stap. Hierna beginnen we aan de terugreis. Eerst steken we bij zonsondergang de Nijl over waarna wij om 21 uur in de avond terug bij ons hotel in Hurghada waren.