De Everest Basecamp Trek is een bergwandeling in het Himalaya gebergte in Nepal die begint in Lukla op 2800 meter hoogte en over zo’n 60 kilometer door dalen, via “swingbridges” en dorpjes klimt naar het Everest Basecamp op ruim 5300 meter hoogte. Het Basecamp is de plek van waaruit de top-pogingen van de klimmers starten en begeleid worden. In dit reisverslag neem ik je mee op onze tocht van zo’n 2 weken tussen de enorme bergreuzen waarbij je een glimp op de hoogste berg ter wereld kunt opvangen en een blik op het Everest Basiskamp mag werpen. Het is een avontuur waarin je even in de voetsporen van Edmund Hillary en Tenzing Norgay mag lopen; de (officieël) eerste klimmers die in 1953 op de top van de Mount Everest 8849+ stonden en weer levend terug keerden.

Wat staat ons eigenlijk te wachten? Met de ervaring van de beklimming van de Kilimanjaro op zak begon ik samen met Monique aan ons avontuur….

Vliegen naar Lukla

De Everest Basecamp Trek start in Lukla. Lukla ligt op 2800+ aan het begin van de trek en er ligt geen weg naar toe. Dat wordt dus vliegen of dagen extra hiken. Wij gingen voor vliegen. Het vliegveldje van Lukla heeft een erg korte landingsbaan van 527 meter, schuin op een berghelling gelegen en alleen met goed weer te gebruiken. Die laatste opmerking heeft van vele avonturiers de planningen overhoop gegooid. Wij hadden met slechts enkele uren vertraging geluk, er werd wel gevlogen. Het staat zo mooi in de folder, je vliegt vanaf Kathmandu of Ramechhap Airport, maar in de praktijk blijken de meeste vluchten vanaf Ramechhap te gaan. Dit vliegveld ligt 130 kilometer ten oosten van Kathmandu, het ligt veel dichter bij Lukla zodat er meer vluchten per dag uitgevoerd kunnen worden. Echter… het kost je wel zeker 4 uur reistijd om in Ramechhap te komen.

De vlucht vanaf Ramechhap dan

Bij ons “laatste avondmaal” in Kathmandu ontvingen wij een Khata. Een Khata is een ceremoniële sjaal gemaakt van zijde of satijn, een geschenk als blijk van goede wil, gunst en compassie. Daarna vertrokken wij om 3 uur in de vroege ochtend vanuit Kathmandu naar Ramechhap; het was een hel van een rit waarbij de Khata al van toepassing was. Slechts een paar honderd meter van de weg is recht en bij de vele werkzaamheden rijden we door kuilen en diepe gaten. Maar na deze rit staan we dan op het vliegveldje bij de primitieve terminal om “in te checken”. Tassen worden allemaal tegelijk op een grote weegschaal gewogen zodat het totaal gewicht van de kleine vliegtuigjes niet te veel wordt. Een echte dienstregeling of vluchten schema kan ik niet herkennen, het is net of er gevlogen wordt tot iedereen weg is. Na uren wachten is dan ook bijna elke passagier vertrokken en zijn wij als laatste aan de beurt.

Via een kleine trap wurmen we ons in het toestel waar zo’n 16 passagiers in passen plus een stewardess en twee piloten. Door 2 propellers wordt het vliegtuigje aangedreven en vliegt tussen de bergen door waar deze langzaam meer hoogtemeters maakt. We moeten van 500+ naar de 2800+ klimmen. Het is een spectaculaire en luidruchtige vlucht. Uiteindelijk naderen we Lukla en met een harde klap stuiteren we op de landingsbaan; het vliegtuig moet vol in de ankers want anders klappen we op de bergwand. De landingsstrip is nu eenmaal niet langer dan 527 meter. Bekijk onderstaande video hoe onze vlucht ging.

Tenzing-Hillary (Lukla) Airport

Tenzing-Hillary (Lukla) Airport ligt in de gemeente Khumbu Pasanglhamu Cural. Het is de toegangspoort tot de Mount Everest, de wereldberoemde toeristische bestemming. Het vliegveld heeft een belangrijke bijdrage geleverd aan de toeristische ontwikkeling van deze regio en wordt beschouwd als een van de drukste STOL-luchthavens.

Na met succes de Mount Everest te hebben beklommen op 29 mei 1953 met Sherpa Tenzing Norgay, Sir Edmund wijdde het grootste deel van zijn leven aan het helpen van sherpa’s in de Everest-regio via Himalayan Trust. Deze luchthaven werd in 1964 gebouwd op initiatief van Sir Edmund Hillary met als doel bouwmaterialen te vervoeren voor de bouw van het Kunde Hospital en andere scholen in deze regio.

De grond voor de luchthaven, die werd gekozen nadat andere locaties in de aangrenzende gebieden ongeschikt waren bevonden, werd gekocht van vijf lokale Sherpa-huishoudens voor US $ 835. Er waren ongeveer 110 lokale Sherpa’s bij betrokken bij de aanleg van de landingsbaan. Er wordt gezegd dat ze de aarde op de landingsbaan verdichtten door een voetstappende dans uit te voeren (de traditionele Sherpa dance – Shyabru), waarbij ze heen en weer liepen, waarbij ze ossen gebruikten om ruwe dennenblokken te trekken om het land te bewerken en verdichten. De onverharde landingsbaan werd pas in 2001 verhard.

Sir Edmund Hillary kreeg in 2003 het Ereburgerschap van Nepal ter gelegenheid van de 50e verjaardag van zijn beklimming van de Mount Everest van Nepal, voor zijn ongekende toewijding. In januari 2008 heeft de regering van Nepal de naam van het vliegveld omgedoopt in het Tenzing-Hillary Airport vanwege hun grote bijdragen aan de bouw van Lukla Airport en het bevorderen van bergsporttoerisme in Nepal.

Kengetallen:
Code VNLK
Afmeting 20 x 527m
Hoogteligging 2846+ ,
Max. 50 vluchten per dag
Type vliegtuigen: D228, DHC6, L410, Y12 en C208

Lukla dus op 2800+

Na de spectaculaire landing is het eerst tijd om wat te gaan eten (voor wie nog honger heeft). Lukla is een gezellig dorpje met een lange winkelstraat waar je alles voor je Everest Basecamp Trek kunt kopen. Dus als je een jas vergeten bent, no worries, een donzen jas van North Face heb je al voor 60 euro.

We moeten vandaag nog aan de wandel ondanks dat velen van ons zijn geradbraakt door het vroege opstaan, de helse busrit en daarna de spectaculaire vlucht in combinatie met een jetlag. Het is niet ideaal om niet uitgerust aan zo’n tocht te beginnen. Gelukkig hoeven we vandaag niet zo ver en zullen we zelfs eerst 200 meter afdalen. Wat heet afdalen, dat is in de praktijk 400 meter klimmen en 600 meter afdalen.

Onze Momo Trekking groep

Onze reis werd georganiseerd door Momo Trekking, vanaf Kathmandu werd het vervoer, onderdak, permits en gidsen geregeld. Onze groep was best groot, we waren met achttien personen; een vrij gemêleerd gezelschap van Nederlanders en Belgen, jong en oud, jongens en meisjes.
Namen: Boven: Babu, gids, Paul, Martin, Cees, Ton, Jeroen, Coen, Carolien, Tommy, Olando, Han, Benny, Sandra
Onder: Lisa, Lena, Bart, Elise, Monique en Inge.

De Pasang Lhamu Gate

Na het eten lopen we dus het dorp uit en starten we de trek officieel door onder de Pasang Lhamu Gate door te lopen. Formeel moeten we 100 meter verderop nog formulieren invullen zodat ook de overheid weet wie er allemaal in het gebied rondstruinen. Daarna kan de wandeling van de dag beginnen.

Het eerste stuk gaat door naaldbos en rododendron-bosjes. Al snel passeren wij stupa’s en de eerste grote swingbridge over de rivier de Dudh Kosi. Spectaculair hoog boven het dal, opgesierd met gebedsvlaggen. Sommige van onze groep hebben even knikkende knieën van de hoogte maar dat gaat de komende dagen wel gaan wennen.

Bij een prima wandeltemperatuur lopen we door het dal. We komen wandelaars tegen die terug komen van het Everest Basecamp en gelukkig nog redelijk gezond uitzien. Ook zien we de eerst yaksen, groepen paarden en ezels met bepakking lopen. Al het eten, goederen etc, moet immers het dal in gebracht worden en hoe hoger, hoe duurder het eten wordt. We passeren een aantal dorpjes en na een dus niet al te lange wandeling naderen we aan het eind van de middag Phakding.

Phakding 2600+

Voordat we neer kunnen strijken bij onze lodge in Phakding moeten we eerst nog een grote swingbridge oversteken. Alweer leuk en spectaculair deze brug. In pPhankding is dus onze eerste overnachting in Hotel Sherpa Lodge & Restaurant Bar. De lodge heeft een grote eetzaal en allemaal tweepersoonskamers. Het ziet er prima uit. Het eten is ook prima, van pasta, noodles tot curry en gebakken eieren in alle soorten.

Van Phakding naar Namchee Bazaar

We hebben prima geslapen en staan op tijd op en ontbijten gezamenlijk. Onze tas (North Face duffel) en rugzak hebben we al ingepakt en klaar gelegd op de gang zodat de sherpa’s alvast op pad kunnen. Na het ontbijt beginnen we aan etappe twee van onze Everest Basecamp Trek… Vandaag moeten we een flink stuk wandelen met het venijn in de staart waar een stevige klim op ons wacht.

Door de warmte merk ik dat mijn schoenen te warm zijn en dat hierdoor een blaar dreigt te ontstaan. Gelukkig heeft onze reisgezel Sandra goede blarenpleisters bij. De teen wordt afgeplakt en ik zal hier verder op de trek geen last meer van hebben (tip: neem dus blarenpleisters mee). Het pad volgt de rivier aan de westoever. We passeren dorpjes waar het soms best druk is als er een kudde ezels, yaksen of paarden doorheen moet.

Na een dik uur wandelen drinken we even thee op een terrasje. Thee hebben ze hier in alle soorten en maten. Het is lekker wandelweer, een graad of 25 met zonneschijn. We passeren de rivier nog een paar keer maar gaan nog niet noemenswaardig steil omhoog. De bergen aan de horizon worden wel steeds hoger.

Regelmatig komen we op onze route ook stupa’s tegen of mani stenen met matra’s erop. Deze heiligdommen moeten we (uit respect) altijd linksom passeren. Een gebedsmolen zal ook altijd linksom draaien en wordt met de rechterhand aangedreven.

Sagarmatha National Park – Nepal

Dan komen we weer bij een poort uit; het is de ingang van het Sagarmatha National Park. Hier moet weer een permit gekocht worden om verder te mogen. Dit regelt onze gids.

Het Sagarmatha National Park

Het Sagarmatha National Park is een UNESCO-werelderfgoedlocatie en één van de bekendste nationale parken in Nepal. Het park is vernoemd naar de Nepalese naam van de Mount Everest, die door de lokale Sherpa-bevolking Sagarmatha wordt genoemd. De belangrijkste kenmerken van het nationale park zijn het beschermen van de biodiversiteit, culturele erfgoed en het milieu.

Na de poort volgt een korte afdaling waarna het lunchtijd is. We stoppen bij Panorama Lodge & Restaurant en genieten er van de maaltijd, het zonnetje en het mooie uitzicht op de lange brug aldaar. Iedereen is nog fris. Het is bijzonder om te zien hoe de kuddes dieren de brug passeren.

Na de pauze begint het echte werk. Eerst volgen we nog het dal en steken we nog een keer de Dudh Kosi rivier over maar dan zien we de Hillary Bridge liggen en de steile bergwand die we moeten beklimmen om in Nache Bazaar uit te komen.

Hillary Bridge 2900+

Om in Nache Bazaar te komen moeten we dus de spectaculaire Hillary Bridge oversteken. Dit is langste en hoogste swingbridge op de route. Duizelingwekkend hoog boven het dal steken we de rivier Dhudh Kosi over. Hele kuddes yaksen gaan via deze brug omhoog dus bang dat deze instort hoeven we niet te zijn. De brug is met gebedsvlaggen die stevig in de wind wapperen opgesierd in de traditionele kleuren met blauw voor de hemel, wit voor de lucht, rood voor het vuur, groen voor het water en geel voor de aarde. Zo’n beetje de elementen waarmee we tijdens onze tocht te maken krijgen.

En dan begint het echte werk: klimmen…

Eenmaal aan de andere zijde van de Hillary Bridge staan we voor een steile berg waar we dik 500 meter moeten klimmen tot aan Namchee Bazaar. Hier begint ook de ijlere lucht al serieus parten te spelen. Noodgedwongen wordt het klimtempo aangepast. Een aantal in onze groep begint ook al de eerste symptomen van hoogteziekte te krijgen en besluiten halverwege om diamox te gaan slikken zodat ze zich toch beter voelen.

We passeren de 3000 meter en klimmen door naar de 3100+ waar we voor de eerste keer de zicht krijgen op de Mount Everest. Kijkend tussen de bomen door zien we de top wazig en vaag aan de horizon.

De groep valt tijdens de klim uiteen en ik wandel in een rustig tempo samen met Monique verder, voetje voor voetje want uiteindelijk komen we vanzelf boven. De klim steil omhoog tussen het dennenbos door vreet energie. Moe maar voldoen lopen we uiteindelijk dan toch het levendige dorpje Namchee Bazaar binnen via een welkomspoort.

Een grote stupa en een hele rits grote door water aangedreven gebedsmolens wijzen de weg naar het centrum van het dorp.

Namchee Bazar ligt mooi in een kommente met aan de andere zijde van het dal de berg Konde Ri (6187+), de besneeuwde bergtop die serieus boven alles uit torent.

Er zijn hier stijlvolle bars, winkeltjes met outdoor gear, pinautomaten en kappers. Alles is voorhanden. We moeten nog een paar steile trappen op en komen dan eindelijk bij de lodge. Wederom een gezellig verblijfsruimte waar alles voorhanden is en de kamers basic prima zijn.

Namchee Bazaar – acclimatiseren

Vandaag acclimatiseringsdag in Namche Bazaar op 3450+. Nee, geen rustdag dus. In de ochtend ‘even’ klimmen naar een uitzichtpunt op 3850+. Onder het motto “walk high sleep low” is dat de beste manier om aan de hoogte te wennen. We klimmen naar het Everest Sherpa Panorama Resort waar we van een bak thee genieten.

We hebben vanaf het Syangboche Viewpoint prachtig uitzicht op de bergen en zien klein stompje van de Mount Everest die altijd achter de hoge omringende bergen verscholen ligt. Vooral de Ama Dablam met een hoogte van 6812 meter is goed zichtbaar. Dat belooft nog wat voor de komende dagen.

We dalen weer af naar onze lodge en spenderen de rest van de tijd nog door een rondje te slenteren door Namchee Bazaar.