In vijftig jaar maakte J.J. Voskuil ruim vijftig voettochten, samen met zijn vrouw. Van het merendeel bestaan dagboekaantekeningen, die Voskuil heeft uitgewerkt tot drie delen Voettochten.
Dit eerste deel bevat de verslagen van tien tochten door Frankrijk in de jaren 1957-1973. Het zijn vluchtige notities, geschreven tijdens een pauze of ‘s avonds aan een cafétafel. Ze hebben geen andere pretentie dan de belangrijkste indrukken vast te leggen – ze tekenen het landschap, het weer, de tegenslagen en de strubbelingen als het te warm is of de tocht te zwaar, de ontvangst in de hotels en de schaarse mensen die daar verblijven.

In de jaren vijftig en zestig is Frankrijk nog overdekt met een net van kleine dorpshotels, vaak met een eigen moestuin en een eigen keuken, die buiten het seizoen slechts sporadisch gasten hebben, zelden toeristen, nooit buitenlanders. Dat geeft de wandelaar een gevoel van ruimte en de illusie voor de rest van de wereld onbereikbaar te zijn.

Iedereen die dat gevoel kent, maar ook iedereen die houdt van de wijze waarop Voskuil in een paar zinnen een situatie weet te schetsen, zal genieten van deze reisdagboeken.