Soms zeg je wel een wat in een vlaag van verstandsverbijstering en meestal heeft dat geen gevolgen. Deze keer is het wat anders. ‘Ik ga met de fiets naar Santiago de Compostela’, zeg ik tegen mijn kinderen en weet dat er geen weg meer terug is, zeker als ik de verwondering in hun ogen zie.

Het wordt uiteindelijk een tocht van 2704 kilometer met mooie momenten en ontmoetingen, met afzien en overleven. Dit alles heb ik in dit boek weergegeven, in mijn eigen bewoordingen en taal.

Niet uit religieuze of spirituele overwegingen ben ik aan deze tocht begonnen maar uit – laten we het zo maar noemen – ‘curieuze en sportieve’ motieven.
Sportief: voor het lijf, al ben ik werkelijk het tegendeel van een sportfanaat.
Curieus: voor de geest, nieuwsgierig ben ik altijd geweest, naar geschiedenis, mensen en plaatsen.
Naar één ding was ik vooral benieuwd: haal ik Santiago wel?
En dan kun je maar een ding doen: op de fiets stappen en gaan…