Amper een paar uur in Ghana vraagt Jan Boonstra zich af wat het zoveelste Afrikaanse land dat hij bezoekt zo ‘typisch Afrika’ maakt. Zijn het de vrouwen met de kinderen op de rug en de bagage op het hoofd? De Bijbelse kreten op de gevels in het zuiden misschien? De oude moskeeën in het noorden?

Op deze rondreis komen veel kleurrijke Ghanezen voorbij. Hartelijk en spontaan treedt Boonstra makkelijk met hen in contact. Om een mooi souvenir te kopen, voor een taxiritje naar een bezienswaardigheid, of soms gewoon om hen beter te leren kennen.

In de hectische grote steden is niet iedereen ervan gediend om gefotografeerd te worden. In de eenvoudige dorpen hebben chiefs het nog voor het zeggen, voorziet de waarzegger de toekomst en sleept de apotheekhoudende medicijnman zijn kruiden in een plastic zak met zich mee.

In Mosesvogels is er naast het vrolijke, het vreemde, en alle kleuren ook plaats voor het zwarte hoofdstuk uit de geschiedenis van dit volk én uit onze vaderlandse geschiedenis: de indringende bezoeken aan de slavenforten aan de kust.

Naarmate hun reis vordert, ontdekken de schrijver en zijn vrouw steeds meer geheimen van Ghana.