Op zoek naar maagdelijke jungle, orang-oetans en nomadische Punan trekt Kees Ruys over de Kapuasrivier tot in het diepe binnenland van Kalimantan. Naast een portret van zijn tournees met ‘een Dajakschen bediende’ had laten fotograferen, draagt hij het negentiende-eeuwse meetserwerk In Centraal Borneo met zich mee, een reisverslag van de Nederlandse arts Anton Willem Nieuwenhuis, die het toen nog nauwelijks in kaart gebrachte eiland in 1896-1897 als eerste westerling wist te doorkruisen.

Het enige waarover Nieuwenhuis zich weinig zorgen hoefde te maken, waren koppensnellers; de voornaamste Dayak- stamhoofden hadden kort voor zijn komst een verdraggesloten dat voorgoed een eind moest maken aan het eeuwenoude ritueel. De overeenkomst zou ruim honderd jaar standhouden Terwijl Ruys in de laatste resten tropisch regenwoud van Borneo een romantische droom najaagt, verlaten elders op het eiland duizenden in trance gebrachte Dayaks hun stadswoningen en langhuizen voor een veldtocht tegen gemigreerde Madurezen, die zou resulteren in een van de meest bizarre episoden uit de moderne geschiedenis.

De voorouderlanden is een rijk gedocumenteerd en even meeslepend als hilarisch relaas van een reis door een wankelende Indonesische provincie.
Kees Ruys (1955) schreef een aantal goed ontvangen bundels reisverhalen, die vooral in Indonesië spelen. Van hem verschenen onder meer Een plek om te verdwijnen, De randgebieden, Onbetreden paden en de roman Atlantic Point.