Zikiya groeit op als een vaderloos herdersjongetje in Oost-Congo. In zijn studietijd golft de bloedige strijd in Rwanda de grens over en ontdekt hij wie hij is. Het gevecht om zijn identiteit zal vanaf dat moment zijn bestaan beheersen.

Lieve Joris voert de lezer binnen in het leven van een man die vanwege zijn afkomst betrokken raakt bij de Eerste Afrikaanse Wereldoorlog. Hij vecht aan de zijde van Kabila tegen dictator Mobutu, maar na de overwinning moet hij de hoofdstad ontvluchten. Zij schetst zijn donkere uren, waarin hij achtervolgd wordt door de herinnering aan zijn vermoorde vrienden, waarin de tamtam van de oorlog roffelt en hij ten strijde moet trekken, al zou hij liever in de buik van zijn moeder verdwijnen. Tientallen keren ziet hij de dood voor ogen, maar hij overleeft en duikt na vijf jaar rebellie weer op in de hoofdstad.

Lieve Joris (Neerpelt, België) is internationaal bekend als schrijfster van non-fictie boeken over de Arabische wereld, Oost-Europa en Afrika. Haar boek De melancholieke revolutie (1990) werd bekroond met de Henriëtte Roland Holst-prijs, Mali blues (1996) met de Cultuurprijs van de Vlaamse gemeenschap en de Franse Prix de l’Astrolabe, De hoogvlaktes (2008) met de Franse Prix Nicolas Bouvier. In het voorjaar van 2010 benoemde Frankrijk haar tot Ridder in de Orde van Kunst en Letteren. België’s vroegere kolonie Congo is een terugkerend thema in haar oeuvre. In Terug naar Congo (1987), Dans van de luipaard (2001) en Het uur van de rebellen(2006) pleegt zij ‘literaire vivisectie op de geschiedenis’, zoals Maarten Asscher het in Ons Erfdeel noemt.

Naar aanleiding van Het uur van de rebellen schreef Libération: ‘Lieve Joris is een van de beste journalisten ter wereld.’ De Daily Telegraph noemde het ‘een intelligent en soms prachtig verhaal over een van de grote drama’s van onze tijd’. In 2008 verscheen De hoogvlaktes, haar voorlopige afscheid van Congo. Naast Afrika heeft de Arabische wereld altijd een grote aantrekkingskracht op haar uitgeoefend, getuige haar debuut De Golf(1986), het boekenweekessay Een kamer in Cairo (1991) en De poorten van Damascus (1993), dat in verschillende talen is vertaald. In het najaar van 2010 verscheen Mijn Afrikaanse telefooncel waarin Afrika, het Midden-Oosten en Oost-Europa – de drie gebieden die Lieve Joris de afgelopen dertig jaar bereisde – voor het eerst samenkomen.

Jaren nadat zij voor het eerst in Congo was, raakte Lieve Joris geïnteresseerd in de relatie tussen Afrika en China. Voor haar nieuwe boek Op de vleugels van de draak, dat in het najaar van 2013 verschijnt, dook zij onder in de wereld van Afrikanen en Chinezen die als kleine visjes achter de grote handel.

Canvas maakte een televisieportret van Lieve Joris in de reeks Goudvis – documentaires over spraakmakende Belgische kunstenaars. Voor deze film werd zij gedurende een jaar gevolgd.In 2014 werd Lieve Joris bekroond met zowel de Spiegelprijs als de VPRO Bob den Uyl Prijs, die ze respectievelijk won voor haar gehele oeuvre en Op de vleugels van de draak.