Met de wind in de rug begint Flip van Dyke aan een stuk fietsen zonder te weten waar zijn tocht zal eindigen. Eerst oostwaarts op zoek naar avontuur. Maar nergens hoeft hij zich te verdedigen tegen de hem voorspelde hordes Serviërs, de verwachte problemen met de Albaanse politie blijven uit en de grensovergang met Turkije levert hem zelfs een bos bloemen op. Zou het echte avontuur dan in Syrië beginnen? Met een van de vijf beruchte geheime diensten zal hij toch zeker wel te maken krijgen? Maar juist in het Midden-Oosten wordt hij met de grootste gastvrijheid ontvangen. In Afrika trotseert hij zandstormen, hitte en dorst en onbegrijpelijke bureaucratie, maar geniet hij ook: van het natuurschoon, de leegte om hem heen en de onnavolgbare gesprekken met de lokale bevolking:

‘Mister, wij hebben prachtige boottrips naar de kloosters.’
‘Nee, dank u.’
‘Mister, u moet vanmiddag nog gaan, want vanaf morgen zijn ze drie dagen dicht!’
‘Nee, ik ben moe, vandaag niet.’
‘Dan gaan we morgen, mister.’
‘Maar dan zijn ze toch allemaal dicht?’
‘Niet allemaal.’

Soms is het een kwestie van ‘verstand op nul en blik op oneindig‘, maar als het Afrikaanse ritme hem eenmaal te pakken heeft, weerhoudt niets hem ervan om door te fietsen tot Kaapstad. Alles sal reg kom!