In 1991, kort na de eerste Golfoorlog, reist Lieve Joris naar haar vriendin Hala in Syrië. Twaalf jaar eerder hebben ze elkaar ontmoet in Irak. Ze hadden dezelfde dromen, maar algauw raakte Hala verstrikt in een web van politieke problemen. Een half jaar lang deelt Lieve Joris Halas leven in een Damasceense volkswijk. Via haar en haar vrienden schetst zij de dilemmas van moderne Arabische intellectuelen die balanceren tussen hun bitterheid tegenover het Westen en het failliet van hun eigen dromen. De problemen waarin Hala verzeild is geraakt, hebben haar steeds meer teruggeworpen op haar familie. De poorten van Damascus voert de lezer binnen in een Arabische familie waarin een bazige moeder heerst over haar opstandige dochters, zoals de Syrische president over zijn burgers. Lieve Joris ontdekt hoe moeilijk het is voor Hala om te ontsnappen: alle poorten die ooit op een kier stonden, lijken een voor een dichtgevallen. Tijdens de tweede Golfoorlog bleek dat de dilemmas die Lieve Joris in dit boek beschrijft, gelden voor de hele Arabische wereld en dat zij actueler zijn dan ooit. ‘

Lieve Joris (Neerpelt, België) is internationaal bekend als schrijfster van non-fictie boeken over de Arabische wereld, Oost-Europa en Afrika. Haar boek De melancholieke revolutie (1990) werd bekroond met de Henriëtte Roland Holst-prijs, Mali blues (1996) met de Cultuurprijs van de Vlaamse gemeenschap en de Franse Prix de l’Astrolabe, De hoogvlaktes (2008) met de Franse Prix Nicolas Bouvier. In het voorjaar van 2010 benoemde Frankrijk haar tot Ridder in de Orde van Kunst en Letteren. België’s vroegere kolonie Congo is een terugkerend thema in haar oeuvre. In Terug naar Congo (1987), Dans van de luipaard (2001) en Het uur van de rebellen(2006) pleegt zij ‘literaire vivisectie op de geschiedenis’, zoals Maarten Asscher het in Ons Erfdeel noemt.

Naar aanleiding van Het uur van de rebellen schreef Libération: ‘Lieve Joris is een van de beste journalisten ter wereld.’ De Daily Telegraph noemde het ‘een intelligent en soms prachtig verhaal over een van de grote drama’s van onze tijd’. In 2008 verscheen De hoogvlaktes, haar voorlopige afscheid van Congo. Naast Afrika heeft de Arabische wereld altijd een grote aantrekkingskracht op haar uitgeoefend, getuige haar debuut De Golf(1986), het boekenweekessay Een kamer in Cairo (1991) en De poorten van Damascus (1993), dat in verschillende talen is vertaald. In het najaar van 2010 verscheen Mijn Afrikaanse telefooncel waarin Afrika, het Midden-Oosten en Oost-Europa – de drie gebieden die Lieve Joris de afgelopen dertig jaar bereisde – voor het eerst samenkomen.

Jaren nadat zij voor het eerst in Congo was, raakte Lieve Joris geïnteresseerd in de relatie tussen Afrika en China. Voor haar nieuwe boek Op de vleugels van de draak, dat in het najaar van 2013 verschijnt, dook zij onder in de wereld van Afrikanen en Chinezen die als kleine visjes achter de grote handel.

Canvas maakte een televisieportret van Lieve Joris in de reeks Goudvis – documentaires over spraakmakende Belgische kunstenaars. Voor deze film werd zij gedurende een jaar gevolgd.In 2014 werd Lieve Joris bekroond met zowel de Spiegelprijs als de VPRO Bob den Uyl Prijs, die ze respectievelijk won voor haar gehele oeuvre en Op de vleugels van de draak.