De Rur-Olef Route is een partnerweg van de Eifelsteig en loopt van Gemünd door het Olef dal richting Schleiden en Hellenthal. Vervolgens steek je het plateau over richting Erkensruhr en Einruhr (36 km). Hier volg je de Eifelsteig weer terug naar Schleiden 21km.

Totaal 57 kilometer en circa 1300 klimmen/afdalen.

De eerste etappe: Gemünd – Hellenthal 16 km

We beginnen de route op een koude winterdag in januari en starten in Schleiden bij de kerk. De vers gevallen pak sneeuw van 20 centimeter ligt er nog onberoerd bij. De hoofdwegen zijn gelukkig wel schoon. Van achter de kerk in Gemünd pakken we de route op die hier nog samenvalt met de Eifelsteig. Het pad stijgt gestaag omhoog tussen de bossen. Het riviertje de Olef verdwijnt steeds verder in het diepe dal. De klim brengt ons van 350+ naar 450+. het is volop genieten van de verse pak sneeuw en langzaam komt de zon er ook nog door: Kaiserwetter!

Kuckucksley

Daarna dalen we stevig en komen uit bij de Kuckucksley. Een mooi uitzichtpunt met een hut. Even waan ik me in Oostenrijk.

Hierna dalen verder en nabij het plaatsje Olef nemen we afscheid van de Eifelsteig. Deze steekt het dal over richting Steinfelt terwijl wij scherp naar rechts gaan en weer moeten klimmen.

Over een smal pad klimmen we omhoog waarna we een plateau oversteken die bijna de 500 meter hoogte aantikt.

Schleiden

Dan dalen we weer af naar Schleiden waar we de beek Olef volgen. Het dal van de Olef is behoorlijk dichtbebouwd, er zit veel industrie. Als we in het centrum van Schleiden aankomen strijken we neer bij Bäckerei Friederichs.

Watersnoodramp juli 2021

Het dal van de Olef was tijdens de watersnoodramp van juli 2021 zwaar getroffen. Binnen een half uur stonden vele huizen onder water, spoelden auto’s en huisraad weg maar erger nog, er vielen tientallen doden in dit dal. Anno 2023 was nog lang niet alle schade hersteld.

Als we even later weer buitenkomen is de zon verdwenen en steekt er een windje op. Door de winkelstraat lopen we richting de Schlosskirche en het kasteel zelf, nou ja kasteel, het lijkt eerder op een groot klooster. Er zit nu onder andere een restaurant in gevestigd.

We komen weer in het bos uit en volgen via de berghelling de Olef. Zo nu en dan raken we de bebouwing dus echt diep in de bossen geraken we niet meer.

Am Sündentempel

Vlak voor we afdalen naar Hellenthal komen we uit bij een houten huisje, dit blijkt de Sündentempel te zijn gebouwd in 1992 op 458 meter hoogte. De Tempel der Zonden dankt zijn naam aan de zonden die er in het verleden gepleegd zijn, ik denk dan aan drank en drugs. Nu is het houten huisje leuk ingericht en wordt het door de plaatselijk wandelclub netjes gehouden.

Over een smal pad lopen we verder waar we nog getrakteerd worden op een mooi uitzichtpunt over Hellenthal. Daarna duikelt het pad echt naar beneden en komen we achter de St. Anne Kerk in het stadje uit. Hier start ook de Burgenroute naar Blankenheim. Hellenthal is niet bijzonder mooi, het is een industriestadje met veel fabrieken van Schoeller die buizen maken en 800 mensen in dienst heeft.

We lopen een stuk terug richting het oude stationspleintje waar we met de bus SB81 (richting Kall) terug naar Gemünd gaan.

De tweede etappe: Hellenthal – Einruhr 20 km

Twee weken later besluiten we de tweede etappe te lopen van Hellenthal naar Einruhr. De sneeuw is weer geheel verdwenen, daarvoor in de plaats hadden we modder en volle beken. We parkeren in Einruhr en aangezien het openbaar vervoer op dit traject niet super is namen we de taxi naar Hellenthal, het startpunt van onze wandeling.

Hellenthal kennen we nog van de Burgenroute. Toen bezochten we nog even de stuwdam Oleftalsperre. Nu zien we er helemaal niet van, ook niet het meer. Het pad klimt vanuit het dorp gestaag omhoog in noord oostelijke richting. We passeren het Greifvogelstation & Wildfreigehege Hellenthal.

Weidse vergezichten

Eenmaal boven volgen we de bosrand en gaat het op en af en nog meer omhoog tot aan de 600 meter boven zeeniveau. De panorama’s rondom zijn weids. Gelukkig is het rustig weer want de wind kan hier zeker in combinatie met regen goed huis houden.

Kilometers komen we geen mens tegen, eigenlijk helemaal niets. Ik noem het niet saai maar de goede brede paden nodigen wel uit om stevig door te stappen. Kolossaal hoog zijn de windmolens aan de horizon. Uiteindelijk steken we de Bundesstrasse B258 over waarna we weer in de bossen terecht komen. Het is nog steeds stil in het bos, geen mens te bekennen. Nu is dit deel van de Eifel, kort bij de Belgische grens ook uitgestorven rustig met weinig tot geen bankjes; we kennen het nog van de Wildniss Trail en de Narcissenroute.

Dreiborner Hoogvlakte

Maar we zijn wel langzaam aan pauze toe. We hebben de 10 kilometer er op zitten als de we Dreiborner Hoogvlakte op lopen. Deze hoogvlakte kenmerkt zich door lage begroeiing en veel brem. Het is prachtig, stil, leeg en… geen bankjes.

Ten minste… uiteindelijk komen we op een splitsing uit, yes een bankje maar helaas… bezet. Dat zijn dan de eerste mensen die we zien. Ik had ze wel weg willen jagen maar dat is niet zo netjes, balen dus. We nemen dan maar genoegen om met de kont in het gras gaan zitten en dat is eigenlijk ook best wel knus. Voor deze gelegenheden heb ik altijd een plastic zak bij waarop ik kan zitten. We genieten van de warme meegebrachte chocomelk en de in Roetgen gekochte broodjes.

Dreiborner Hoogvlakte – Dreiborner Hochfläche

De Dreiborner Hoogvlakte is een gebied van bossen en open terrein, zo’n 33 vierkante kilometer groot, in het Nationaal Park Eifel. Het komt overeen met het gebied van het militaire oefenterrein Vogelsang dat op 31 december 2005 werd teruggegeven aan de natuur en sinds 1 september 1946 verboden terrein was voor het publiek. Sinds 2006 zijn delen van het gebied opengesteld voor het publiek dat mogelijk gebruik er bepaalde routes doorheen.

Erkensruhr

We lopen weer verder en komen langzaam bij het bosgebied van Erkensruhr uit. Hier komen we wel steeds vaker wandelaars tegen, ofwel de bewoonde wereld komt dichterbij. Het pad ontpopt zich hier als een spectaculaire single track met rotsen, afgronden en naar beneden denderende beken. Uiteindelijk zijn we beneden in het dal en draaien even een stuk terug om de Erkensruhr beek over te steken.

We volgen het pad langs de hellingen door het loofbos, we zien Erkensruhr liggen maar het pad gaat niet door het dorp. Daarna is het een kwestie van uitlopen naar Einruhr, geen noemenswaardige klim en op het einde nog een leuke afdaling naar de Rur en de Ruhrsee, met op de parkeerplaats onze auto.

Rur, Roer of Ruhr

Wat is het nu eigenlijk? De rivier waar wij langs wandelen heet de Rur met de Nederlandse vertaling Roer. De Roer stroomt naar Nederland en mondt bij Roermond uit in de Maas. De Ruhr met een ‘h’ ligt aan de oostzijde van de Rijn en is dus een totaal andere rivier waarnaar het Ruhrgebied vernoemd is. Vreemd genoeg dragen dorpjes langs de Rur namen als, Einruhr en Erkensruhr.

De derde etappe Einruhr- Gemünd: 21 km

De derder etappe is een erg mooie etappe langs de Ruhrsee op, de Urftstaumauer, Wolfseifen en Vogelsang. Het is niet voor niets dat dit traject samenvalt andere routes zoals de Eifelsteig etappe 4, de Wildnis Trail en een stukje Wasserlandroute. Voor de bewegwijzering geldt dan ook dat je de bordjes van de Eifelsteig moet volgen.

Einruhr

Wij starten dus in Einruhr, een dorpje met hotels, pensions en restaurantjes. Het is een mooie uitvalsbasis voor tochtjes. Er vaart een rondvaartboot over het stuwmeer.

We beginnen meteen met een stevige klim. Tijdens de klim steekt een das voor onze neus het pad over. na een kwartiertje klimmen hebben we een prachtig uitzicht over Einruhr en het meer. In de schaduw liggen nog resten natte sneeuw terwijl het zonnetje langzaam door probeert te komen.

Spiegelmeer

We blijven op en af gaan over de zuidflanken van het de helling lang de Rursee. Zo staan we weer aan het water en even later lopen we weer door bos. De route vlakt af en volgens het modderige pad met het meer aan onze linkerhand.

Urftstaumauer

Na een kilometer of zeven naderen we de grote stuwdam de Urftstaumauer die zich in de zijrivier de Urft bevind. De stuwdam is 58,5m hoog en 268 meter lang. Deze dam is rond 1900 gebouwd en is de oudste in de regio. Er bevind zich een waterkrachtcentrale in de dam goed voor 16 MW (= 16 windmolens).

We steken de dam niet over maar klimmen omhoog richting bij het spookdorp Wollseifen. Na de oorlog is het dorp Wollseifen vlak bij Vogelsang ontruimd en onderdeel geworden van een NATO oefenterrein. Heden ten dagen is het weer toegankelijk als natuurgebied. Oude resten van het dorp als schietterrein zijn nog duidelijk zichtbaar.

Even verderop komen uit bij het Vogelsang complex. Vogelsang is een oud NSDAP opleidingskamp en lag dusdanig verborgen dat het niet door de geallieerden is opgemerkt en dus niet gebombardeerd. Tegenwoordig kun is Vogelsang open gesteld voor bezoekers, er is een sterrenwacht en een zwembad.

Na Vogelsang volgt de afdaling naar de Urft waar we deze beek blijven volgen tot aan Gemünd, de finish.

De route – GPX file

Onderstaand kun je de GPX file downloaden als zip file.

Download “GPX file Rur-Olef route”

rur-olef-route.rar – 136 keer gedownload – 29,92 KB