Noorwegen

Zondag, 29 juli

Vandaag gaat de reis naar Faberg, 12 km boven Lillehamer. Bij droog weer verlaten we Marbacken en rijden over wg 239 via Lekvetnek nar de Noorse grens. Geen grenspost of iets dergelijks enkel een bord. De streek is dun bevolkt en bezaaid met naaldbos. Na een tiental kilometers gaan we linksaf de 202 op en later weer recht de 200 op richting Kongsvinger. Hier begint de bewoonde wereld weer. Via weg 2 vervolgen we de route naar Skarnes waar we rechtsaf de 24 op gaan richting Hamer. We rijden door een prachtig natuurgebied. De eerste schapen zien we op de weg.

Hamar

Langzaam naderen we Hamar waar we als eerste richting de Olympische schaatsbaan gaan. Het zogenaamde omgekeerde vikingschip. Na betaling van entree kunnen we binnen de schaatsers zien trainen. Het is natuurlijk wel fris binnen. Gelukkig kon ik hier Noorse kronen pinnen. Is wel weer wennen al die valuta.

Na dit frisse bezoek gaan we de stad in om wat eten te scoren. Het is zondag dus is het een dooie boel mar we vinden toch iets waar ze koffie en broodjes hebben. We lopen nog even door de winkelstraat, naar het kerkje toe en via het park, langs het meer op weer terug naar de auto.

Faberg

Op naar Faberg. Onze stugar vinden we tegenover het Hunderfossen park, zeg maar de Efteling van Noorwegen, maar dan veel minder voor veel meer (135 euro). Dat doen we dus niet. Het begint met bakken te regenen en we kunnen de camping niet vinden. De bewegwijzering in Noorwegen is niet echt logisch. Maar goed, toen we het uiteindelijk gevonden hadden was het inmiddels droog. Dat zou ook de tendens van de komende dagen blijven. Erg wisselvallig maar overwegend droog. De hut is wel groot maar 3x niks. Het huttenparkje ligt vlak bij een stuwdam met een overlaat waar het water met geweld naar beneden dondert.

Maandag 30 juli, onze Marloes wordt 5 jaar Het is dus eest alhoewel dat op vakantie vaak minder feestelijk is dan thuis. We gaan in ieder geval naar Lillehamer om taart in te slaan.

Lillehammer

In Lillehamer bezoeken we weer na enig gezoek eerst de skischans. Het is droog dus een mooie gelegenheid de schans te bezichtigen. Onder aan de schans zien we de eerste springer op de oefenbaan naar beneden komen. Een mooi gezicht wat we allen van TV kennen. In de zomerdag garandeert men elke 15 minuten een sprong (voor de toeristen). We zijn lui en nemen de lift naar boven en mogen aan de top van de schans staan.

Tegen het eind van de middag besluiten we nog een stukje te gaan wandelen. Vanaf de camping kun je een prachtig stuk lopen door het bos. Je komt dan uit bij de Olympische bobsleebaan. Die pakken dus ook nog even mee. Je kunt er in de zomer voor zo’n 25 euro onder begeleiding met een kar vanaf.

Rondje Gudbrandsdalen en Peer Gynt Veien

Als je hier in dit dal, de Gudbrandsdalen, rond rijdt krijg je niet de indruk dat je Noorwegen bent. Het zou zomaar Oostenrijk kunnen zijn. Het dal is de eeuwenoude route naar het noorden. En zodra je hier 800 tot 1000m omhoog rijdt wordt het ineens erg kaal wat getuigd  van een bar klimaat. Tijd dus voor de Peer Gynt Veien. De onverharde toeristische tolweg loopt  op zo’n 1000+ over bergkam evenwijdig aan de Gudbrandsdalen. Vanuit het zuiden gereden begint de route door bij Tretten de E6 te verlaten richting Svingvol en dan Skeikampen.

Voorbij Skeikampen staat een slagboom waar je of gepast kunt betalen maar waar je ook je credit kaart doorheen kan halen. De route is erg mooi en meer dan de helft van de weggebruikers zijn NL-ers.  Deze zomer wil het niet vlotten met de temperatuur en dan is het hierboven amper 12 graden bij een straffe wind. Warme kleding meenemen dus. Wij rijden de route rechtsom terug via de E6. Je kunt ook linksom via de 255 maar dat willen we de kids niet aandoen.

Ringebu

Op de terugweg stoppen we nog bij het staafkerkje van Ringebu. Er staan meteen busladingen vol Japanners en Russen rond dat kerkje te springen. Bijtijds zijn we weer terug bij ons hutje.

Ormtsjernkampen Nationaal Park

De volgende dag besluiten we naar Ormtsjernkampen te gaan. Dat is zo’n beetje het oudste National Park van Noorwegen. Vanuit Faberg volgen we de weg richting Gausdal, Forset en Fagernes. Bij Forset gaat het in korte steile haarspeldbochten fors omhoog en duiken de vergezichten en vlaktes weer op. De weg al snel weer over in een gravelweg. Vlak voordat we bij het park zijn moeten we bij een restaurantje een sleutel huren voor de entree tot het park. We rijden ruim 10 km het park, picknicken hier en besluiten helemaal op het einde van de weg een berg, de Storhaugen 1044+ te beklimmen. We hebben een goede berg uitgekozen, makkelijk te belopen en een fraai uitzicht.