Vertrek

Dinsdag 24 juli was het dan zover. Gepakt en gezakt stappen we om 9.30 in de auto en steken bij Gennep meteen de grens over. Via Wesel, Munster rijden we richting Osnabruck en Bremen. Zodra we goed en wel Munster voorbij zijn begint het echt goed te regenen. Niet echt iets om rustig op een raststatte koffie te drinken. We rijden dus maar door. De hamvraag van vandaag is of we Hamburg fileloos kunnen passeren. We zijn van alle kanten gewaarschuwd. En we wilde nu juist geen files. We zitten gelukkig op een doordeweekse dag, op een gunstig tijdstip.

Het blijft regenen. Tussen Bremen en Hamburg begint het al drukker te worden en bij de afslag van de A7 naar de A261 loopt het even vast. Waarschijnlijk ook als gevolg van slechte bebording en een heuveltje. Eenmaal op de A7 kijken de kinderen hun ogen uit. Je passeert dan het havengebied en ziet grote boten in de haven liggen. Dan duiken we de 2km lange Elbetunnel in en is het net als naar het zuiden, aan de andere kant is het mooi weer, nou ja, het is droog. Als we Hamburg goed en wel voorbij zijn is het rustig op de weg en houden we een flinke pauze op 80km onder Kiel.

De boot op in Kiel

Als de koffie en de broodjes op zijn rijden we naar Kiel, daar volgen we de borden Göteborg, Sweden Kai en voor we het weten staan we voor de slagboom met daarachter de Stena Scandinavica afgemeerd in het hart van de stad. Zonder te wachten mogen we om 15.00 al de boot op en hebben we het pasje voor de hut. Het is wel spannend zo de eerste keer de boot op maar alles loopt op rolletjes. De auto’s worden kort op mekaar gepakt. Je moet er niet aan denken wat er gebeurd als zo’n campertje in de fik vliegt.

We hebben een hut op dek 8. Wat later blijkt wel zo prettig want hoe verder naar beneden des te meer hoor je de motor van de boot. De hut is een hok van 2 bij 4 meter, met 2 stapelbedden en een badkamertje. Wij hebben wat extra betaald voor een buitenhut en kijken dus zo de stad in. Na alle bagage in de hut te hebben gedropt gaan we snel de boot verkennen. Onze Luc vindt vooral de schoorsteen van de boot indrukwekkend. De boot staat vol met gokkasten, er is een bar, een restaurant en een winkel vol met whisky en andere zogenaamde taxfree kneut.

Nog even shoppen

Als we alles gezien hebben gaan we de boot af om nog effe wat te shoppen in Kiel. De boot ligt immers zowat in de winkelstraat. De Esprit shop, de H&M’s, noem ze maar. We eten een echte Deutche Curriewurst. Dan begint het weer te regenen… Vluchtend voor de regen gaan we terug naar de boot.

Om klokslag 19.30 vaart de boot onder het geluid van de toeter uit. Op de kade staan nog wat mensen te zwaaien. De regen is verdwenen. Het is zeker 1,5 uur varen over de Kieler Förde (fjord) voordat we op open zee komen. We passeren een scheepsdok, de marinebasis en vlak voor open zee bij Laboe het 85 m hoge Maritiem Monument ter nagedachtenis aan allen die op zee omgekomen zijn. Voor het monument ligt een duikboot, de U-995, die ze na WO2 uit het water hebben gevist.  De kinderen vermaken zich bij de animatie terwijl ik op het bovendek nog even geniet van de vergezichten.

Aankomst Göteborg – Zweden

Om 7.00 uur worden we via de intercom gewekt. We hebben een rustige nacht gehad. Rond 4.00 was ik even wakker van de golfslag te de boot. Als ik nu naar buiten kijk zie ik rustig weer met een paar eilandjes. De scheerkust. Om een lange rij te voorkomen snellen we ons naar het buffet voor een ontbijt. Ook dit kun je optioneel bijboeken. Heerlijk zo’n graai buffet met ei , spek, fruit, jus en noem maar op.

Als we het op hebben pakken we de tassen weer in en verkassen naar het bovendek om de boot langzaam Göteborg te zien naderen. We zien de gladgeslepen rotsen, de havens, een vesting tot we onder de Älvsborg brug doorvaren. Achter de brug ligt de kade, ook weer vrij kort op het centrum. De boot draait 180 graden en meert aan. We stappen in de auto en rijden om 8.30 de boot af. Via de Älvsborg brug rijden we over de E6 naar het noorden.

Het is lekker rustig op de weg. Voor Uddavalla gaan we rechts de 44 en vlak voor Vånersborg route 45 omhoog. Het is ondertussen prachtig weer. Het is jammer dat de weg niet langs de over van het Vånern meer loopt. Dit immens groot meer, de grootste van Zweden, waar je niet naar de overkant kunt kijken ligt aan onze rechterzijde maar we krijgen hem geen 1 keer te zien.

Amål aan het Vånernmeer

We stoppen in Amål in Dalsland. Bij de plaatselijke VVV vragen we wat info. We zijn gewaarschuwd voor de vele muggen dus willen we meteen het Zweedse paardenmiddel Djungel Olja bij de supermarkt kopen. In Zweden liggen de bekendste supermarkten, ICA en KONSUM meestal naast of tegenover elkaar. Zo ook in Amål. Amål verkoopt zich zelf zijnde de tweede mooiste middelgrote stad ter wereld of zo. Dat vond ik dan weer overdreven.

Na een gegeten te hebben in de haven rijden we richting de plaatselijke camping waar we het omvang van het grote meer beter kunnen aanschouwen. Hier is ook een leuk zandstrandje aanwezig. Op de camping staan een paar klassieke auto caravan combinaties.

Op weg naar Torsby

We vervolgen onze weg via de route 45 naar het noorden. We mogen op deze weg 90 km/u rijden dus schiet het best wel op. Nog even tanken dan dan op weg naar Torsby en Marbåcken. Wederom loopt de weg op enkele honderden meters van het meer wat op zich wel jammer is. Bij Torsby gaan we linksaf naar Marbåcken.

Bos, bos en nog eens bos. Overal naaldbomen. Tegen het einde van de middag komen we aan op camping Skogsgarden van Jan-Willem en Ingrid Barten uit Nederland. Zij wonen hier al sinds 1995 en runnen een leuke camping. Er zijn veel Nederlandse kinderen, een trampoline, skelters, water, kippen, pony’s, kano’s en… bevers maar… geen muggen!

Kanoën

Je mag hier niet weg als je geen bever hebt gezien. Dus heb ik een kano gehuurd ben na eerst met Luc het peddelen geoefend te hebben ben ik ‘s avonds met een andere Nederlander de rivier af gevaren en hebben inderdaad een bever gezien. De hoeveelheid doorgeknaagde berken getuigen hun aanwezigheid. De beverburg is vanaf de camping zichtbaar.

Alle doorgaande wegen in dit deel van Zweden (Vårmland) zijn verhard, maar zodra je een zijweg neemt worden het meteen gravel wegen. Dus als je bang bent voor steenslag moet je hier niet wezen. We maken een paar dagtochten en rijden een keer via Lekvattnet naar Östmark en terug over Torsby.

Uddheden en Sunne

We maken een tocht naar Uddheden en dan door naar Sunne waar we naar de plaatselijke  openluchtmuseumpje, een zogenaamde Hembygdsgården, gaan. Die zie heb je hier in elk dorp. We maken hier een leuke boswandeling. Omdat het hier ‘s winter vroeg donker is , is het bospad volledig verlicht. Daarna rijden we door naar  Marbåcken waar de bekende schrijfster Selma Lager gewoond heeft, bekend van o.a. Niels Holgerson.  Het was niet echt de moeite. Dit deel van Zweden is een land om wat te doen, wandelen klimmen kanoën. In de stadjes is niet veel te beleven. Wat opvalt is dat de Zweden toch ook al erg veel last hebben van overgewicht. Met name jonge kinderen. Dit zien we later ook in Noorwegen. Een welvaartsprobleem of zo. Het prijsniveau van Zweden is overigens gelijk met dat van Nederland.

Ritamaki

De laatste dag van ons verblijf rijden we naar Ritamaki. Ofwel bij Lekvattnet linksaf een gravelweg op en dan een keertje rechts, er staan borden. Ritamaki is een oude Finse nederzetting vlak bij de Noorse grens en te bereiken via een wandeling van zo’n 2km. Het is zo’n oude blokkenhut en binnen is alles zwart van de rook. Een erg leuke tocht.

De volgende dag pakken we op en gaan richting Noorwegen… We hebben het hier allemaal goed naar onze zin gehad.