Noorwegen vervolg

Ik heb de kinderen vandaag sneeuw beloofd. Of dat gaat lukken weet ik eigenlijk niet zeker. We gaan we de Sognefjellroute rijden met als eindbestemming Gaupne aan de Sognefjord. Van foto’s weet ik dat er op de pas in de zomer sneeuw kan liggen maar of dat in juni of augustus is ?? Anyway, we kachelen vlot via de E6 door het Gudbrandsdal naar het noorden. Het is zonnig en er is redelijk wat verkeer op de weg. We staan even in de file voor een frontale aanrijding. Ondanks dat er hier niet gescheurd wordt gebeuren er toch ongelukken. Misschien heeft het wel met de onlogische bewegwijzering te maken. Bij Otta slaan we linksaf de 15 op richting Lom.

Staafkerkje van Lom

Bij Lom gaan we het staafkerkje bezoeken. Helaas zijn de wolken inmiddels voor de zon gekropen. Zoals overal in Noorwegen, ook hier opvallend veel Hollanders. De helft van de auto’s op de parkeerplaats is Nederlands. Goed, het staafkerkje van Lom schijnt een hele bijzondere en één van de best bewaarde te zijn. We besluiten deze keer wel de entree te betalen en de boel binnen eens te bekijken en inderdaad, een aardig kerkje, maar je moet hier natuurlijk het hele verhaal bij horen, dan gaat zo’n kerkje leven. Er worden nog steeds missen gehouden en buiten op het kerkhof, waar iedereen over de graven strompelt voor een foto worden ook nog steeds mensen begraven.

De Sognefjellroute

Dan beginnen we aan de Sognefjellroute, weg 55. Langzaam klimt deze oude handelsroute voor o.a. vis en zout omhoog. Het landschap wordt kaler en daar in een haarspeldbocht inderdaad de eerste sneeuwresten. We zien echter ook de temperatuur steeds verder onder de 10 graden weg zakken. Na een winter met heel veel sneeuw hebben de Noren nu een van de koudste zomers en dat zien we op de top van de pas waar op 1415+ nog bakken met sneeuw ligt. Zelfs de meertjes zijn niet sneeuwvrij. De temperatuur daalt tot 4 graden! Heel iets ander dan Tirol op 1400+. Dan te bedenken dat het gebied alleen maar is omgeven door nog meer ijs, ijsvlakten van de Jotunheimen en de Sognefjell. Gletsjers in overvloed.

Echt genieten doen de kinders niet van deze winterse omstandigheid, het is winderig en koud. Ik zelf ben helemaal in mijn sas en ga het liefst 10 km wandelen. Dan duikt de weg snel naar beneden en wordt het weer groener. We passeren de afslag naar Øvre Årdal, wat mij ook wel een aantrekkelijke route lijkt, en dalen via scherpe haarspeldbochten af richting Skolden.

Richting Sandvik

Voorbij Skolden gaat de weg verder langs de Lustrafjord, zijarm van de Sognefjord en we bereiken Gaupne. Ons huisje ligt op camping Sandvik. De zon schijnt niet maar als we de deuren van het huisje  openen begint die wel te schijnen. Het huisje is buiten nog niet helemaal af maar alles splinternieuw, oven, flatscreen, vaatwasser, noem maar op. De camping is verder basic, ligt niet aan het water, heeft een kantine, een restaurantje en een winkeltje. Als we eenmaal een beetje de boel uitgepakt hebben rijden we naar de Chopping Mall waar alles te koop is.

Ons doel van het bezoek aan Gaupne is in ieder geval een indruk te krijgen van de fjorden en een bezoek aan één van de gletsjers van de Jostedalenbreen. En als je in Gaupne bent wordt dat al snel de Nigardsbreen. Zoals je eerder kon lezen valt hier op betrekkelijke laag niveau al veel sneeuw, dus als het gebied iets hoger ligt valt er nog meer en verdwijnt dus niet meer. Nu zijn de bergen hier niet zoals in de Alpen met mooie spitse punten, maar in ijstijden afgesleten hoogvlakten. De sneeuw glijdt moeizaam naar beneden en is zich dus gaan stapelen, hoger en hoger, weer kouder, nog meer sneeuw totdat het pakket ijs uiteindelijk plaatselijk 400 meter dik is (in Groenland meer dan 1km, nog wel) en overal aan de randen van het plateau als gletsjer naar beneden kruipt.

Jostedalsbreen en Nigardsbreen

Dat is grofweg de Jostedalsbreen. De grootste ijsvlakte van het vasteland van Europa. IJsland en Spitsbergen (mijn favoriete toekomstige reisdoelen) hebben nog grotere vlakten. Effe het dal in rijden is hier ook meteen 30 a 40 km. De volgende dag is het zonnig dus besluiten we maar meteen naar de Nigardsbreen te gaan. We rijden het dal in, stoppen een paar keer en als we na 30km Gjerde gepasseerd zijn bereiken we het bezoekerscentrum.

Hier neuzen we even rond en nemen de zijweg links het park in. Daar is dan weer zo’n slagboom om toch nog even een paar euro te vangen. De gletsjer mond uit bij een meer en voor de minder valide onder ons of mensen met kids is het dan leuk of makkelijk om je met een bootje naar de andere kant te laten varen. Het pad langs het meer is nogal een hobbelpad over rotsen maar makkelijk te doen. Eenmaal uitgestapt moeten we alsnog over rotsen klauteren om bij de gletsjer te komen.

Het blijft altijd een mooi gezicht dat azuurblauwe ijs. Een hoop mensen kruipen zowat onder het ijs zich niet realiserend dat zo’n brok al gauw een ton weegt. We zijn zelf getuige van een instortend stuk ijs. Voorzichtigheid dus. Op zich had ik wel interesse in een guided walk het ijs op maar als ik de omvang van de groepen zie, gaat me de zin al snel over. De toeristen komen hier voor een dagje helemaal uit het Hemsedal. We genieten nog even van de ruige omgeving en gaan dan weer terug met het bootje.

Austdalsbreen

Nu had ik hier overal folders gezien van mensen die langs een ijswand op kanoën en zo’n gletsjer die in het water afbrokkelt leek mij wel wat. Het blijkt hier te gaan om de Austdalsbreen, helemaal aan het einde van het dal. Dus rijden we verder het dal in, Stordalen en Sprongdalen. We zien links de Stegholtbreen.  De weg verder loopt serieus omhoog en we zien een stuwdam. Achter deze dam schijnt dus het meer liggen waarin de gletsjer afbrokkelt. Eigenlijk dus kunstmatig. We zitten hoog en er ligt plaatselijk veel sneeuw. Het is weer eens 10 graden. Het ijs drijft op het water en in de verte zien we de Austdalsbreen met het gigantische ijspakket erachter.

Na wat door de sneeuw gebanjerd te hebben lopen we naar de auto en en keren terug naar de camping.

Regen in Lustrafjord

Als we de volgende morgen wakker worden is het weer toch iets anders. De lucht kijkt dreigend en het drupt af en toe. Ondanks het weer toch maar wat gaan doen, namelijk het rondje Lustrafjord. We rijden over de 55 richting Sogndal en na 12 km gaan we linksaf naar Solvern. Goh, hier is het droog.

Pontje Solvern Urnes

In Solvern vaart het veerpontje naar Urnes, dus trek het toch wel veel toeristen. Solvern is een heel mooi dorpje, ligt mooi beschut in een inham. We moeten achteruit de veerboot oprijden en worden netjes in het Nederlands aangesproken. Als de boot uitvaart draait hij eerst om zodat alle autoneuzen de goede kant op wijzen en vaart in een goed kwartier naar de Urnes. Urnes staat bekend om het Unesco beschermde staafkerkje. Voor ons is het meer één zoals alle andere maar de oudheid en de specifieke details zullen hem wel bijzonder maken.
Solvern

Feigefossen

Na Urnes rijden we verder en begint het weer te regenen. Het zou helaas niet meer ophouden voor vandaag. En we wilden toch nog even langs de Feigefossen (of Feigumfossen). Een hoge water met 218m vrije val. Als we daar aankomen pakken we de paraplu en lopen we in de richting van het pad. Typisch van Noorwegen is dat men hier netjes een openbaar toilet bij de parkeerplaat heeft gebouwd.

Als we aan de voet van het pad staan dan zijn we al gauw dat het schoeisel van de dames niet geschikt zal zijn voor dit klimmetje in combinatie met de regenval. Ik besluit dus alleen met onze Luc omhoog de kleuteren naar de voet van de waterval. Het pad is door de regen verschrikkelijk modderig geworden. Ik moet Luc goed overeind houden om uitglijden te voorkomen. De mensen die we tegenkomen zitten tot de knieën onder de modder.

Toch zetten we door want we willen perse de waterval zien. En we worden inderdaad beloond. Nevel van de regen hangt rond het vallende water. We poseren even als bewijs voor de dames en dalen dan weer af naar beneden. Bij goede weersomstandigheden een wandeling van 0,5 uur. Beneden aangekomen zijn ook onze broeken tot de knieën vuil.

 

Skjolden

We rijden daarna verder richting Skjolden. Deze steile bergwand van de Lustrafjord is erg vochtig. De zon schijnt door de ligging praktisch niet op de wand. Tegen de bergwanden zijn  plaatselijk dikke pakken mos gegroeid. De regen wordt iets minder en geeft een mooie aanblik van flarden nevel over het water.

Tegen de avond klaart het iets op. De volgende dag, zondag, regent het weer de hele dag en maken er een lekkere luierdag van.  We besluiten ‘s maandags verder te reizen.