Voor velen de minst interessante streek van Corsica, Oost Corsica; de regio Castagniccia, de Costa Verde, l’Oriente en verder naar het zuiden Fium’Orbu Castellu. Toch hebben we hier al een paar stukjes bezocht. Het eerste jaar dat we op Corsica aankwamen startten we onze trip met een ontbijt op het strand van Moriani. Je kunt de auto praktisch op het strand parkeren.

Stranden aan de oostkust

De oostkust kenmerkt zich door lange rechte stranden. Het is er erg rustig en er is plek zat op het strand. Zelfs in het hoogseizoen kun je plekken wit strand vinden waar je alleen ligt. Je vindt in deze regio ook enkele grotere vakantieparken die je makkelijk van tevoren kunt reserveren.

Castagniccia – Costa Verde

Het achterland is zeer bergachtig met middelhoge bergen tot maximaal 1767+. Het noordelijke gebied van Oost Corsica staat bekend als Castagniccia. Over wat nu precies Castagniccia is valt te twisten en wordt niet enkel door administratieve grenzen bepaald. Globaal gaat het om de streek in onderstaande kaart terwijl de kuststreek weer de Costa Verde heet. Van oudsher was het een relatief dichtbevolkte welvarende streek bomvol kleine gehuchtjes en veel bos. Vooral de kastanjeboom komt veel voor in Castagniccia, vandaar de naam Castagniccia van Castagne. Geografisch gezien bevindt zich aan de noordzijde de Vallée du Fium’alto en aan de zuidzijde de Vallée de Alesani of Busso. Middels de Col d’Arcarota 820+ in de D70 zijn de valleien met elkaar verbonden.

Corniche de la Castagniccia – Costa Verde

Vanaf San-Nicalao / Moriani Plage, 40 kilometer onder Bastia, kun je via de D34 richting San Nicolao rijden waar de panorama route Corniche de la Castagniccia begint. We zijn hier n de Costa Verde, Groene Kust met een zeer bergachtig achterland.

Aquaduct van Moriani / Aquaduct de l’Ercate

Na ruim een kilometer op de D34 zien we aan de rechterzijde resten van een oud aquaduct waarvan aangenomen wordt dat het in 1578 gebouwd werd om de smederij (forge) van Moriani van water te voorzien. Het aquaduct overspant het moerasgebied van de Petrignani. Oorspronkelijk zou het aquaduct 1 kilometer land zijn, maar heden ten dage is nog maar 150 zichtbaar aan de oppervlakte. Het aquadukt ligt aan de rechterzijde in een stuk akkerland.

San Nicolao

San Nicolao is een verzameling van kleine gehuchten waaruit dan later de kustplaats Moriani Plage ontstaan is. Na 4 kilometer passeer je de Église San-Nicolao met een hoge toren en omgeven door vele graven. Het is een prachtige kerk met rondom indrukwekkende graven maar we konden deze niet van binnen bezoeken.

Na weer een kilometer kom je op een scherpe kruising waar we linksaf slaan de D330 op. Hier passeer en daar de hooggelegen smalle weg D330 volgen naar Cervione.  De weg wordt erg smal en kronkelig. Het is dan ook niet te doen met een grote camper.

Fano en Raghja

Al snel kom je in het dorpje Fano uit met onder aan de voet van het dorp een verlaten gehucht Raghja. In het dorpje was niets te doen. Wel konden we genieten van het mooie uitzicht en enkele knussen straatjes. Aan het einde van het dorpje kun je een tiental meters afdalen naar Raghja.

Na Fano wordt de weg smal en passeer na 1 kilometer een nauwe tunnel.

Costa Verde betekent Groene Kust en dat maakt dit gebied helemaal waar. Je rijdt soms door een tunnel van groen met dan heb weer uitzicht over de zee aan de horizon. Een prachtige weg!

Cascade de L’Ucelluline

Voorbij de eerste tunneltjes kom je uit bij de Cascade de l’Ucelluline, één van de mooiste watervallen van Corsica. Deze is vanaf het bruggetje in de weg te bewonderen. Het lukt ons de auto aan de noordzijde te parkeren zodat we even naar de Cascade de l’Ucelluline kunnen wandelen. Aan de zuidzijde voorbij de waterval is meer parkeergelegenheid. Afhankelijk van de hoeveel water dendert hier de Rivière de Bucatoggio naar beneden. In de beek kun je ook zwemmen. Ten noorden van de brug kun je naar de bovenloop klimmen om het basin (foto) te bereiken of afdalen naar lager gelegen bekkens.

Sante Maria Poggio

Voorbij de Cascade de l’Ucelluline rijdt je weer door een tunneltje en kom je uit in Sante Maria Poggio. Een stil dorpje met een wel hele krappe doorgang.

Na het passeren van Santa Maria Poggio kom je uit in Cervione.

Via de D71 het achterland in van Castagniccia

De D71 doorkruist Castagniccia van Cervione naar Morosaglia in het noord-westen. Onderweg passeer je allerlei hoogtepunten en kun je diverse wandelingen maken.

KM 0 – Cervione is een plaats met een rijke historie.  Zowel economisch  maar ook religieus als  bisdom was het een belangrijke stad. Er staat een indrukwekkende barokke kathedraal, de Sint Erasmus Kathedraal en er is een Etnografisch museum.

Wil je er een wandeling maken dan kun je een mooi rondje lopen naar boven, naar de kapel Madonna di a Scupiccia en dan via het uitkijkpunt Belvédère de Cervione weer terug naar beneden.

KM26 Na een half uurtje rijden door Val d’Alesani kom boven op de Col d’Arcarota 819+ uit. Hier staat Auberge des Deux Vallées. In de zomerdag wordt er op zondag zo nu en dan een kleine markt georganiseerd met streekproducten.

KM30 – Kort na de pas kun je scherp rechtsaf naar de Eglise ste Marguerite de Carcheto-Brustico, een kerk met een bijzonder altaar. Vanaf hier kun je ook een korte wandeling maken via de Funtana di l’Onda, een klein huisje met een bron, naar de Cascade de la Struccia (1,2 km heen en terug, 30m hoogteverschil).

KM35 – Piedicroce, een echt Corsicaan dorp met veel historie en weinig nieuwe dingen. Om te beginnen d Église Saint-Pierre et Paul, een kerk uit 1691 met een prachtig altaar en het oudste orgel van Corsica. Verder kun je in Piedicroce rechtsaf de D506 op, je passeert dan Stazonna en even verderop een vervallen oude kapel die erg fotogeniek is. Volg je de weg een paar kilometer verder dan kom je uiteindelijk bij de beroemde waterfabriek van Orezza uit met de Bron van Orezza.

KM35 – Ruines du couvent d’Orezza, langs de weg staat deze indrukwekkende ruine van het oude klooster uit 1485. Het was vroeger één van de belangrijkste plaatsen voor een onafhankelijk Corsica.

KM41 – Afslag La Porta – Liefhebbers voor Corsicaans Barokarchitectuur kunnen in La Porta hun hart ophalen. Je moet even van de route D71 afwijken om de imposante St.-Jean-Baptiste kerk uit 1707 te kunnen bewonderen. De klokkentoren steekt hoog boven het dorp uit.

KM46 – Col de Prato 985 en de start van beklimming van de Monte San Petrone 1767+. De Col is een belangrijke verbinding tussen Castagniccio en het westelijke dal van Pont Leccia, Corte en de weg naar het noorden. Boven op de pas start de beklimming / wandeling naar de top van de Monte San Petrone met een weergaloos uitzicht.

KM48 – Morosaglia, de stad die bekend staat als de geboorteplaats van de Corsicaanse onafhankelijkheidsstrijder Pascal Paoli. Vooraan in het dorp is een museum gewijd aan Paoli.

Terug naar de kust…

De hoofdweg naar het zuiden rijdt vlot door. De passages door dorpjes als Moriani, Aleria en Ghisonaccia kunnen in het hoogseizoen druk zijn. Er zijn voldoende camping en vakantieparken langs de kustlijn.

Terrenzana – Plage de Tallone en Etang Diana met Tour de Diana

Even ten oosten van Aleria bevindt zich een grote étang, Étang de Diana met het natuurgebied Terrenzana en Plage de Tallone aan de noordzijde. Hier mondt de rivier Ruisseau d’Arèna uit via de étang in de zee. De étang staat dus in open verbinding met de zee. Op het punt waar het water de zee in stroomt staat een Genueese toren. De monding is met oude roestige damwanden in het gareel gebracht.

Wij bezochten het gebied vanaf de noordzijde. Vanaf de hoofdweg volgende we een geasfalteerde weg die overgaat in onverhard maar prima te rijden is. De weg leidt naar het natuurgebied Terrenzana. Aan het einde van de weg is een parkeerplek tussen de maquis van waar je in een paar honderd meter naar het strand kun lopen. Hier heb je alle ruimte. Plage de Tallone is leeg. Er is hier gemarkeerde wandelroutes uitgezet van 1,5 uur naar o.a. het strand en Pointe de la Cabane; Sentier de Diana. Ik liep zelf even naar de monding waar ik even met de drone foto’s ging maken.

Cateraggio

Onderweg naar het zuiden passeer je Cateraggio. Een wat groter plaatsje met een supermarkt Leclerc. Hier kun je via de weg T50 naar Corte. Als je Cateraggio naar het zuiden toe uit rijdt passeer je eerst de rivier Le Tagvignano.

Aleria

We gaan weer terug naar de oostkust en rijden verder naar het zuiden en komen uit in Aleria. Het plaatjes zelf is niets bijzonders maar ten zuiden van Aleria, net voorbij de rivier aan de westzijde bevinden zich belangrijke ruïnes uit Romeinse tijd met een bijbehorend museum. Dus mocht je daar interesse in hebben dan is dit aan te bevelen.

Étang d’Urbino en eindeloze lege stranden

Tussen Aléria en Gisonaccia is de kustlijn verlaten, witte stranden met in het achterland bos en de Étang d’Urbino, de op één na grootste van Corsica en 9 meter diep. Het gebied is met de auto te bereiken; met name aan de zuidzijde zijn enkele voorzieningen zoals een parkeerplaats en een “parcours sportief”. De étang zelf is ook bereikbaar vanaf de hoofdweg en staat met borden aangegeven. Je komt dan uit bij Restaurant d’Urbino gelegen op het water. Er staat een informatiebord over de visserij, er is een winkeltje en een steiger waar lokale vissers hun vangst aan wal brengen.

Ghisonaccia – Plage de Calzarellu

Ghisonaccia is ook een met plaats met een centrumfunctie en een grote supermarkt, verder niet interessant om te bezoeken. Direct aan de kust liggen vakantieparken en noemen zich Marina du Caprone en Marina d’Oru. Bij Plage de Calzarellu ontdekken we een merkwaardige toren, de “Torre di Calzarello”. De toren is voorzien van mooie graffiti, een project van de gemeente om het gebied op te pimpen voor recreatie. Het strand met het fijne zand is erg mooi en vooral leeg.

Geschiedenis van de Calzarellu Toren

Fortef (krachten en land van Fium’Orbu) was een bosbouwbedrijf (4.000 ha bos en landbouwgebied) dat in de jaren 1930-1935 deelnam aan de ontwikkeling van de gemeente Prunelli di Fium Orb. Meer dan 800 arbeiders uit Corsica en het continent (waaronder Russen, Polen, enz.) woonden er in een arbeidersstad Calzarellu, met bepaalde gemakken, zoals de elektriciteit die wordt geproduceerd door een dam in Agnatellu. Het hout en de geproduceerde meubels werden in de Agnatellu-fabriek bewerkt en vervolgens via de 7 km lange weg naar de haven van Calzarellu aan de monding van de Fium Orbu vervoerd of per trein naar Bastia gebracht. Fortef legde deze haven aan met het gebouw met zijn 14 m hoge toren. Op de top van deze toren werd een vast licht geïnstalleerd dat de kade en richting open zee verlichtte voor de overslag van ladingen. Omdat het schip “Fiumorbo” niet kon aanmeren, verlieten twee schepen de kade naar deze boot die voor de kust voor anker lag en die vervolgens de richting de kust nam. In 1936 werd de Fortef opgedoekt, maar de stad heeft zijn herinneringen aan deze tijd bewaard met bestaande overblijfselen, de fabriek en de dam van Agnatellu, de toren en het grote gebouw in Migliacciaru, de kerk van Saint-Michel en de toren van Calzarellu .

Ten zuiden van Calzarellu bevindt zich het natuurgebied met de Étang de Gradugine direct achter het strand.

Prunelli-di-Fiumorbo

In het achterland van Ghisonaccia bevindt zich nog een typisch Corsicaans dorpje Prunelli-di-Fiumorbo met een kerk aan de rand van het dorp. Het kerkhof is bijna net zo groot als het dorp, de geiten houden het gras kort.

Het binnenland in – Défilé de l’Inzecca

Tussen Aleria en Ghisonaccia kun je via de D344 het binnenland in naar Ghisoni en de Col de Verde. De route die door de Défilé de l’inzecca loopt is spectaculair met steile rotswanden en afgronden.

Na de Défilé de l’Inzecca passeer je een tunnel waarna de Barrage de Sampolu het water van de rivier Fiumorbo opstuwt en een meertje creëert. Aan het einde van het meer overspant de Pont de Sampolu de Fiumorbo. Daarna rij je het volgende stuk défilé in, de Défilé des Strette, minder spectaculair dan de l’Inzecca. Hierna kom je mooie zwemplaatsen tegen; daar waar parkeerplaatsen zijn, een klimpark, de oude Pont Mela en een wandelroute naar een oude mijn. Wij zijn daar nog niet geweest. Dan duikt Ghisoni op.

Ghisoni

Ghisoni is een klein bergdorpje en ligt op het knooppunt van de route naar de oostkust D344 en de D69 dwars door de bergen van noord naar zuid. Er is een kleine camping U Valdo.

Wandelen naar Monte Renoso

Volg je de route D69 verder naar het zuiden dan kun je na 7 km rechtsaf richting Station de Ski de Ghisoni op ruim 1600m hoogte. Van hieruit kun je eenvoudig via Lac de Bastani de Monte Renoso 2352+ beklimmen. De tocht is heen en terug duurt ongeveer 8km en levert weergaloze uitzichten op.

Col de Verde 1289+

Volgen we de D69 verder door het bos naar het zuiden dan klim je naar 1289m hoge Col de Verde. Dit is één van de vier grote passen op Corsica en scheidt Corse du Nord van Corse du Sud. Ook de GR20 wandelroute steekt hier de weg over. Daarna vervolgt route D69 verder naar het zuiden tot aan Propiano en Sartène in de regio Groot Valinco.

---

Inhoud – Oostkust – Zuiden – Valinca Ajaccio – Westen – Balagna – Centraal – Bastia / Cap Corse