Vanaf het strand van Ostriconi in het noorden gaat de weg T30 het binnenland in naar Centraal Corsica.  De weg is breed en slingert door een mooi bergachtig landschap. Het binnenland kenmerkt zich door een groot bergachtig landschap, natuur en nog eens ruige natuur. Slechts in enkele brede dalen is landbouw.

Ponte Leccia

Doorkruis je het eiland door Centraal Corsica dan komt je bijna zeker in Ponte Leccia uit waar de N193 vanuit Bastia aanhaakt op de T30, dit geldt ook voor het spoorverkeer. Ponte Leccia heeft een prachtige Genuese brug zoals de naam doet vermoeden. Het plaatsje stelt niets voor, het heeft 2 supermarkten en een tankstation. Op zoek naar een picknickplek hadden wij hier helaas geen succes.

Ponte Novu

Zeven kilometer vanaf Ponte Leccia over de N193 naar het westen (richting Bastia) kom je uit in Ponte Novu. Hier steekt de N193 de rivier de Golo over via een nieuwe (ook oud) brug. De oude Genuese brug is deels ingestort. Op deze plek verloor de onafhankelijkheidsstrijder Pascal Poali in 1769 de strijd tegen de Fransen na 12 jaar zelfbestuur. Aan de noordzijde van de brug is mooie picknickplaats.

Kijk je vanuit Leccia richting het westen dan zijn er drie grote begaanbare zijdalen, het Asco Dal, het dal met D84 richting Calacuccia, over de Col de Vergio naar Porto en het Restonica dal. De eerste twee dalen sluiten de hoogste berg van Corsica in, de  Monte Cinto 2706+.

Asco dal

Komend vanuit het noorden over de N197 kun je enkele kilometers voor Porte Leccia rechtsaf via de D47 en daarna de D147 ruim 30km het Ascodal in rijden. De weg voert je naar Haut-Asco, een skistation en réfuge van de GR20 gelegen aan de voet van Corsica’s hoogste berg, de 2706+ hoge Mt. Cinto. Vooral in het eerste deel van de vallei barst het er van de campings.

Moltifao en de ruïne van het San Francesco klooster

N a 5 kilometer kun je a nog rechtsaf richting Moltifao.

Een stukje voorbij het dorp kom je op het hoogtepunt een uitzichtpunt tegen met een panoramatafel. Op het hoogste punt staat de indrukwekkende ruïne van het oude San Francesco klooster.

Terug naar de Vallée d’Asco.

Village des Tortues

Na 7 km zie je aan de linkerzijde het schildpaddendorp. Het schildpaddendorp is een beschermingsprogramma om de Hermann schildpad die oorspronkelijk veelvuldig op Corsica voor kwam voor uitsterving te behoeden. Voor een paar euro entree mag je naar binnen, steunt zo het goede doel, en kun je de schildpadden in alle formaten tot ca. 18cm bewonderen.

Gorge de l’Asco

Hierna rij je de Gorge de l’Ascu in met veel bochten en smalle passages. Op veel plekken kun je een duik in de rivier nemen getuige de geparkeerde auto’s. Halverwege de route tot Asco kom je het klim- en klauterpark de Feratta In Terra Corsa tegen.

Asco

Het dorpje Asco kent een éénrichtingsweg. Dal in mag je het dorp wel inrijden maar andersom niet. Er ligt een hoger gelegen “rondweg”. Wij zijn niet in het dorp geweest en ook niet afgedaald naar de Genuese Brug onder in het dal langs de D447. De route naar beneden is in het hoogseizoen afgesloten voor auto’s.

Haut-Asco

Na het dorpje Asco wordt het dal weer wat breder. Er verschijnen koeien op de weg en even later als we het bos inrijden ook nog eens zo’n 100 geiten. We komen nog 1 natuurcamping tegen; ideaal voor de vroege uitstapjes in de bergen.

Aan het einde van de route volgen er nog een paar pittige haarspelden waarna we de parkeerplaats van Haut-Asco op het Plateau du Stagno 1.422+  oprijden. Er is een hotel, hut, een restaurantje en een Ecocentrum. Natuurlijk kun je vanaf hier allerlei mooie wandelingen maken en loopt hier ook de GR20. Wij hebben enkel genoten van de verkoelende 26 graden.

Solveria

Op de hoofdweg T20 tussen het Ascodal en het dal van Calacuccia kom je in een grote haarspeld een leuk dorpje tegen, als huisjes tegen de berg aan gegooid; Solveria. Je ziet het vanaf de weg liggen.

Het dal van Calacuccia

Parallel aan het Asco dal ligt het dal naar Calacuccia ofwel Calacuzzia. Komend vanuit Bastia volg je vanaf Francardo de D84 of kom je vanuit Corte dan kun je binnendoor via de D18 naar de D84 rijden. Deze laatste route vond ik wel mooi en ging door een soort heilandschap.

Nadat we bij Ponte Castirla de Golo rivier over gestoken zijn wordt het landschap steeds woester en rotsachtiger. De kloof wordt smaller.

Scala di Santa Regina

De D84 probeert tussen Ponte Castirla en Calacuzzia le Golo rivier te volgen maar de kloof is ontzettend smal en erg rotsachtig. Toch is het wegenbouwers gelukt een weg hierin aan te leggen. Met bruggen en portalen slingert de weg omhoog. Het is erg oppassen met autorijden. Voor je het weet ligt je spiegel er af als een Corsicaan onbesuisd je tegemoet komt rijden. Opletten dus.

Parallel aan deze weg loopt ook nog een wandelpad, de Scala di Sante Regina. Het pad start of eindigt in Corsica en wordt in de kloof gemarkeerd met een grote plataan, een infobord en kaarsjes.

Bij Barrage de Corsica eindigt dit lastige deel en wordt de weg weer normaal berijdbaar.

Lac de Calacuccia

Vlak voor Calacuccia slaan we linksaf richting de grote stuwdam, de Barrage de Calacuccia. De dam is 72m hoog, 265m lang en in de jaren 60 gebouwd. Vlak voor de dam stopen we voor een foto waarna we de dam oprijden en zicht hebben op  het 130  ha grote Lac de Calacuccia.  Je kunt wel zwemmen in het meer maar de bodem en het water is erg modderig.

Calacuccia

Calacuccia is een dorpje met alle regionale voorzieningen in het klein. Verders niets bijzonders.

Campings

Als we Calacuccia net door zijn ligt links van de weg Camping Acquaviva waar ook kamers verhuurd worden. Wij slaan echter even verderop rechtsaf de D218 op en klimmen helemaal omhoog passeren Lozzi en komen boven uit bij 2 campings. De ene een basic Camping U Monte Cinto en Camping L’Arimone. Bij deze laatste verhuurde ze ook huisjes. Camping l’Arimone wordt beheerd door een vriendelijke goed Engels sprekende dame. Er is een klein restaurantje en een broodservice. Beide camping zijn een goede uitvalsbasis voor de beklimming van de Monte Cinto.

Monte Cinto 2706+

Vanuit Calaccucia kun je via de D218 naar Lozzi (1000+). Vanuit dit gehucht met prachtige vergezichten kun je vanaf Camping l’Arimone de beklimming van de Mt. Cinto starten. Over 8km klimt het pad 1700m naar de 2706m hoge top, het dak van Corsica. Het is een zware wandeling waar je toch wel 10 a 12 uur voor uit moet trekken. Ik heb de tocht helaas nog niet gemaakt.

Panoramatafel en de Ponte di Santa Lucia

Geen Monte Cinto beklimmen dus, dan maar naar de Ponte di Santa Lucia. Voordat we dat doen klimmen we eerst tegenover de camping naar de panoramatafel voor een prachtig uitzicht.

Dan gaan we op weg naar de brug, rechts van de Campings l’Arimone en U Monte Cinto daalt een pad naar beneden tussen oude half dode tamme kastanje bomen. Na een klein half uurtje kom je beneden uit bij de Ponte di Santa Lucia. Dit is een mooie oude Genuese brug die nog als wandelpad gebruikt wordt.

Links van de brug zijn mooie bekkens om even een duik te nemen.

U Ponte Altu

Als we vanuit Calacuccia verder richting de Col rijden passeren we de oude brug U ponte Altu. Onder bij de brug is een geliefd plekkie om te baden.

Toe wij er waren liepen er veel varkens los en hebben we nog even het beschoten verkeersbord op de foto vast gelegd.

Lac Nino – topwandeling naar de Pozzi’s

Twaalf kilometer onder de top van de Col de Vergio kun je links een wandeltocht maken naar de beroemde pozzi’s van Lac Nino.

Als je Lac Nino met de beroemde pozzi’z wilt bezoeken dan kun je deze bereiken via een wandelpad die start twaalf kilometer onder de top komend vanuit de oostelijke richting, locatie 42°17’04.4″N 8°55’15.6″E tegenover het adventure park. Er is een parkeerplaats met picknicktafels en borden over de route en het gebied. Het pad (trailhead) start een beetje naar links te herkennen aan de gele verfstrepen.

De wandeling naar de Pozzi’s is 5 km enkele trip heen met een klim van bijna 700m. Je kunt dan dezelfde route weer terug lopen of via nog 100 meter meer klimmen en via de Boca a Reta over de kam terug. Je loopt dan een cirkel, in totaal 14km waarvan het laatste deel over de weg gaat. Dat laatste rond hebben wij gedaan.

Het eerste deel van de klim gaat prima onder de bomen door. Na een uur wordt het landschap open en moeten we telkens goed kijken waar het pad naar toe loopt. Af en toe gaat het pittig omhoog en er zit zelfs een passage in waar je even de handen moet gebruiken. Uiteindelijk komen we op de Boca a Stazona uit waar een kruis staat en we voor het eerst de Pozzi’s in het vizier krijgen. De uitzichten zijn prachtig.

De Pozzi’s van Lac Nino

We dalen af naar de weide en lopen langs de plassen op. Als we bij het grote meer zijn lopen we iets verder door aan de westzijde want daar is een bron om water bij te vullen (let wel, deze voert niet altijd water).

Dezelfde route terug is niet leuk dus nemen we de lange route terug. Deze volgt het pad van de GR20 en is dus goed aangelegd en makkelijker te bewandelen. We hebben wederom prachtige vergezichten richting Porto en de afdaling is veel makkelijker te belopen. Na een scherpe afdaling het bos in met haarspelden is het even goed oplaten dat we niet de GR20 blijven volgen maar weer de gele verfstreep oppakken. Het laatste stuk van 2km gaat over de asfaltweg.

Cascades de Radule

Een erg leuke, mooie en minder zware 5 kilometer lange wandeling is het rondje naar de Cascades de Radule. Een van de mooiste watervallen van Corsica.

De route begint een paar kilometer voordat je de Col de Vergio passeert in een scherpe grote haarspeldbocht. Er is in de bocht voldoende parkeer gelegenheid. Het pad stijgt in het begin een beetje en na een paar honderd meter kom je op de splitsing van de route terug. Houdt hier links aan.

Het pad slingert door de bossen met rechts het dal en haakt aan bij de GR20 route. Je hoort het gekletter van water al en om op gegeven moment zie je de waterval ook. Het is dan nog echter een tocht van zeker 20 minuten wandelen. Je passeert de Bergerie de Radule en over een wat rotsachtiger pad gaan de laatste meters naar een brug over de nog kleine Golo. Hier kun je dan rechts afdalen naar de watervallen. Met wat klimwerk kun je onder bij de waterval komen en lekker zwemmen in het koude water.

De route terug volgt de Golo een stuk stroomafwaarts in een open landschap met dikke (omgevallen) bomen. Daarna steek je de rivier weer over en klim je weer honderd meter omhoog richting het begin van het pad.

Col de Vergio 1478+ en skien.

Het hoogste punt van de route D84 is de Col de Vergio op 1478+ en is daarmee ook de hoogste geasfalteerde bergpas van Corsica. Hier ga je van Haute Corse naar Corse du Sud. De pas wordt gemarkeerd door een standbeeld van Christus Koning. Tevens is er een kioskje. Even onder de top bij skistation Castel de Vergio passeer je de GR20.

Steek je de pas over dan kom je in de regio Porto Sagona uit.

Het Tavignano dal – Gorges du Tavignano

Het Tavignanodal is één van de mooiste dalen van Corsica maar wij zijn er helaas nog niet geweest, je moet ook een reden hebben om terug te gaan. Wel heb ik een paar foto’s gekregen van het dal en de bezienswaardigheden.

Het ezelspad langs de rivier le Tavignano

Het dal is alleen te voet toegankelijk via een oud ezelspad. De Rother wandelgids beschrijft de wandeling onder nummer 69, je loopt er dan 6 kilometer in tot aan de Ponte di u Russulinu met een hoogteverschil van krap 200 meter en dan dezelfde route weer terug.

Arche de Corte – Tavignano dal

Vanaf dezelfde plek als voorgaande wandeling start 450+ de beklimming naar de Arche van Corte ofwel de Arcu di u Scandulaghju 1440+. Een grote natuurlijke boog hoog in de bergen. Daarna kun je nog doorklimmen naar de Bergerie de U Padule 1611+. De route staat beschreven in de Rother Wanderfüher als route nummer 70. De klim bevat dus ongeveer 1200 hoogtemeters (!). Voor heen en terug moet je zeker 5 uur uitrekken en heel veel water meenemen bij warm weer.

Het Restonica dal

Wij bezochten het prachtige Restonica dal bij Corte. Een mooie weg die af en toe wel erg smal is voert diep het dal in. Gelukkig zijn er in de ochtend nog maar weinig tegenliggers. Aan het einde van de weg kun je de auto (betaald) parkeren en een wandeling maken naar Lac de Mélo of naar het nog hogerop gelegen Lac de Capitello. Het is zeer zeker de moeite waard. Het pad gaat wel stevig omhoog waarna je bij het verfrissende Lac de Mélo uitkomt. Ik heb zelfs een duik genomen.

Daarna kun je nog verder omhoog naar het Lac de Capitello waar nog sneeuwresten zichtbaar zijn.

Corte

Corte ligt centraal in het hartje van Corsica en is dus ideaal voor uitstapjes in het binnenland. Er zijn dan ook voldoende campings en andere overnachtingsmogelijkheden. De stad Corte heeft een rijk historisch verleden met name onder leiding van de vrijheidsstrijder Pascal Paoli. Deze verjoeg de Genuezen en maakte van Corte de hoofdstad en stichtte een universiteit. Hiervoor heeft hij dan ook een standbeeld gekregen.

Maar bij het binnenrijden van Corte vallen toch eerder de oude vervallen hoge gevels op en het is al helemaal treurig als je aan de achterzijde van deze gevels komt (Bv als je in de Rampe Pozza in de parkeergarage parkeert). Het stadje wordt pas leuk als je vanaf Place Paoli omhoog sjouwt. Alles blijft oud maar dan wat minder troosteloos.

Over de keienstraatjes kun je naar een belvedère lopen waar je mooi uitzicht hebt op de dalen, de stad en de citadel. Mogelijk uitstapje is een wandeling in het diepe Tavignano dal waar je kunt baden in de verschillende bekkens van de rivier.

Ten zuiden van Corte

Evenwijdig aan de weg naar Ajaccio loopt ook de spoorlijn.

Natuurlijk zul je dit gebied ook doorkruisen als je van Bastia naar Ajaccio rijdt. De weg (N193) slingert door het landschap en gaat voorbij Corte langs en door enkele dorpjes zoals Riventosa en Vivario omhoog.

Fort en Belvédère de Pasciola

Een dikke kilometer voorbij Vivario richting Ajaccio is er aan de rechter een parkeer plaats met een panorama tafel. Hier heb je mooi uitzicht op de bergen en het verderop gelegen Fort de Pasciola.

Twee kilometer voorbij Vivario kun je linksaf richting via de D69 naar Ghisoni in de regio Oost Corsica en via de Col de Verde naar Groot Valinco. Wij gaan richting Vizzavone.

Col de Campo di Lupo 832+, Canaglia en Cascade du Meli

Weer een aantal kilometers verderop passeer je de 832 meter hoge Col de Campo di Lupo. Boven op de col kun je rechtsaf naar Canaglia. Een populair wandelgebied want hier kun je een kilometer voor het dorp parkeren om naar de Cascade de Meli te wandelen. Een tocht van 5 kilometer door het dal van Manganello (en 5 km terug) tot aan de waterval Cascade du Meli. Even verderop haakt het pad aan op de GR20 en is het rechtsaf slaan over de brug, nog een kort stukje nog naar de Bergeries de Tolla.

Col de Vizzavone en Cascade des Anglais

Uiteindelijk komen we uit op de Col de Vizzavone op 1163+. De Col markeert de grens tussen de departementen Haute Corse en Corse du Sud.

Cascade des Anglais

Hier kruist de Gr20 de weg en is er een drinkgelegenheid. Een leuke korte wandeling van een half uur heen en een half uur terug is naar de Cascade des Anglais. Je start vanaf de parkeerplaats boven op de pas en klimt eerst naar een oude ruïne. Hier draai je omheen en volgt het pad links het dal in.

Via steenvelden met mooi uitzicht op de vallei en weinig hoogteverschil kom je vanzelf bij de Cascade des Anglais uit. De waterval zelf stelt niet veel voor maar het gebied is wel leuk om en te zwemmen in de frisse poelen.

Steek je de Vizzavona pas over dan kom je in de regio Ajaccio uit.

---

Inhoud – Oostkust – Zuiden – Valinca Ajaccio – Westen – Balagna – Centraal – Bastia / Cap Corse