Noorwegen, zondag 2 augustus

Vandaag vertrekken we naar Noorwegen en willen in de buurt van Skåbu overnachten. Het is met zo’n 300km even doorbijten. Gepakt en gezakt rijden we naar Flötningen, steken de grens over en rijden langs de oever van het grote meer Femunden.

Er staan veel vakantiehuisje langs het water. We stoppen 2 keer bij het meer voor een “Japanees” stop. Aan de horizon rijken de eerste hogere bergen zoals de Nordre 1699+, de Midtre 1755+ en de Søre 1688+.

Voorbij het meer verlaten we de Kopparveien en gaan over de rv217 richting Koppang. De wegen zijn slechter dan in Zweden maar dat heeft dan ook te maken de hogere bergen en minder verkeer. Bij Elvbrua steken we de rivier Femundselva over.

Bij Åkerstrømmen slaan we linksaf de rv30 op langs het immens grote meer Strorsjøen. De weg buigt naar rechts voor een korte klim over de berg om vervolgens in Koppang uit te komen. Het is zondag dus hier is geen bal te doen. We trekken even de pinautomaat leeg voor wat Noorse Kronen en rijden dan maar weer verder tot aan r3 die we voor 25km richting Trondheim volgen. Dan slaan we linksaf r27 richting Folldal en na een paar kilometer weer linksaf de Friisveien op richting Ringebu. Deze weg is overigens volledig verhard.

Friisveien

De Friisveien is een prachtige weg die je over de hoogvlakte voert naar het Gudbrandsdal. Langzaam loopt de weg op naar boven. Vlak onder de boomgrens stoppen we voor de lunch. We dekken primitief de picknicktafel. Als we de buik vol hebben maken we ons op voor het mooie stuk met de vergezichten. Het landschap is kaal en ruig. Het frisse maar verder heldere weer kunnen we in de verte het Jotunheimenpark al zien liggen, de plek die we de volgende dag gaan bezoeken.

Op het hoogste punt van de Friisveien (ca. 1000+) stoppen we en maken we een grote klim. Het uitzicht is prachtig. Als we lang genoeg genoten hebben van het ruige landschap dalen we weer langzaam tot we bij een camping met terras zijn en daar stoppen voor een bak koffie met cake.

Skåbu

Daarna kachelen we door naar Ringebu, een stuk over de hoofdweg naar Vinstra en dan linksaf weer de klim naar Skåbu. De weg loopt over de steile hellingen met links het diepe dal. We gaan steeds verder omhoog tot we vlak voor Skåbu bij de camping uitkomen. We huren een werkelijk prachtige hut met woonkamer keuken alles erop en eraan.

Skåbu is het hoogstgelegen dorp van zijn grootte in Noorwegen. Het ligt vrij centraal tussen de Jotunheimveggen en de Peer Gint Veien. Het plaatsje probeert zich toeristisch op de kaart te zetten maar dat wil toch niet echt lukken. In het dorp is een kleine wandeling uitgezet die we willen lopen. Eerst is het zoeken naar het beginpunt en als we dan toch éénmaal op weg zijn, verlopen we ons en raakt Marloes overstuur door de mieren. Dan blijkt het pad helemaal dichtgegroeid te zijn en moeten we ons door het hoge onkruid een weg door het veld banen. De kinderen vinden het allang niet meer leuk. We nemen dan ook maar snel de kortste route naar de bewoonde wereld terug. Ook het stukje rondrijden loopt van iets naar niets, maar de mooie camping maakt alles goed.

Maandag 3 augustus Jotunheimveggen

Vandaag gaan we de Jotunheimveggen rijden, een 40 km lange gravel(tol)weg door het ongerepte oostelijke Jotunheimen NP. Helaas is het bewolkt en miezerig weer. Naar prachtige vergezichten zoals wij die gisteren gezien zullen we vandaag naar kunnen fluiten.

Geen vergezichten dus, gelukkig hoeven we ook geen tol te betalen, wel veel natte drek op de weg en de auto verandert nog verder is een modderbak. Zonder echte stops rijden we door naar Bygdin. Als we op de verharde weg (rv51) zijn gaan we eerst linksaf naar de Fjellstuga. Een sanitaire stop, een bak koffie en wat erbij. Het is hier wel heel mooi. Hier beginnen de hogere bergen, hier komen we de toeristen weer tegen.

Valdresflya

Na onze koffie vervolgen we onze weg via Valdresflya naar Gjendesheim. Valdresflya is een kaal desolaat gebied rondom de rv51. De weg loopt omhoog, aan de linkerzijde van de weg een een uitkijkpunt alwaar je over het Vinstri merengebied heen kunt kijken. We stoppen even en maken wat foto’s. Bij helder weer moet het hier prachtig zijn (aha, een reden om terug te komen). De weg klimt verder, links en rechts alleen nog maar keien en bergen met sneeuwresten. De stokken langs de weg verraden dat het hier in de winter bar en boos is. We passeren het hoogste punt van de wen op 1389+ en dalen langzaam richting Gjendesheim.

Gjendesheim

Voor de brug en afslag naar Gjendesheim kun je rechtsaf naar Maurvangen. We overwegen even of we hier willen overnachten maar het weer is minder en ze hebben gen geschikte hut. Het landschap, de rivier, alles is prachtig. We rijden naar Gjendesheim. Ook hier spelen de wolken parten. We kunnen niet eens de overkant zien. Een boottocht heeft geen zin.

Gjendesheim is de uitvalsbasis voor wandeltochten in het Jotunheimen NP, te combineren met de veerboot naar o.a. Memrubu over het meer Gjende. Het ligt op 994+ en er staat een grote bemande berghut. Beroemd en door duizenden mensen bewandeld is de route over de Besseggen met de lastige graad en het mooie zicht op de beide meren. Voor mij is de tocht deze reis helaas niet weggelegd.

We wandelen wat rond en laten de omgeving op ons inwerken. Daarna besluiten we maar door te rijden naar Vågåmo en strijken neer op de plaatselijke camping.

Camping Vågåmo

Een erg saaie,”ik heb mijn beste tijd gehad” camping. Onderweg stoppen we nog bij Sjodalsvatnet met een prachtige mystieke spiegeling op het water. In KIWI supermarkt doen we onze inkopen en bezoeken nog het staafkerkje van Vågåmo.

Dinsdag 4 augustus – op naar Åndelsnes

Eindbestemming van vandaag is Åndelsnes. Op zich een klein stuk rijden. Om de route nog wat korter de te houden rijden we de Slådalsveien, de afkorting over de bergen naar Lesja. Alternatief was door het dal via Otta maar dat is om.

Slådalsveien

Het was nog redelijk bewolkt en we verwachtte eerlijk gezegd in de wolken te komen rijden als we de pas over zouden steken.

Wederom hoeven we geen tol  (Bom) te betalen. De weg is deel onverhard maar redelijk goed te berijden. Nar mate we hoger komen is het net of we het licht tegemoet rijden en warempel, aan de ander kant schijnt de zon. Het is een mooie weg en zeker de moeite waard.

 

Romsdalen

Als we over de pas zijn komen we bij Lesja in het Romsdalen uit, ook hier hebben ze een staafkerkje. Het Gudsbrandsdal gaat zonder een pas over in het Romsdalen. Het dal begint hier breed maar naarmate we dichter bij Åndelsnes komen wordt het dal smaller, de bergen hoger en de wanden steiler. Het begint met een paar kleine kloven waardoor het water zich perst.

De laatste 20km zijn werkelijk spectaculair te noemen. De rotswanden zijn de hoogste steile wanden van Europa. De bekendste is de Trollstigen. De natuur is overweldigend, de sneeuwresten liggen praktisch op zeeniveau en het water is kraakhelder. En het mooiste van alles, het is zomers zonnig warm.

Melva Camping Andelsnes

Als we dan uiteindelijk op Mjelva Camping, 5 km onder Andelsnes, aankomen en een prachtig panorama-plaatsje zien wordt de tent voor het eerst uit de zak getrokken. We staan prachtig mooi, uitzicht over het dal met voor ons het Isterdalen richting de Trollstigveien, links het Romsdalen en rechts Åndelsnes.

We krijgen goede zin van het mooie weer. De kinderen hebben meteen vriendjes op de camping en wij gaan lekker achterover in onze campingstoelen. Later in de middag gaan we nog even naar Åndelsnes. Mooi is het plaatsje niet. Ook hier hebben branden en WO2 zijn sporen nagelaten, geen pittoreske straatjes dus maar wel een haven. Hier vinden de kids de kwallen en de zeesterren wel interessant. Het uitzicht in de haven richting Isfjlorden is erg mooi.

En moet er ‘s avonds in de tent geslapen worden en dat was voor de kinders wel feest. Toen het om 23.00 nog steeds niet donker was het nog steeds partytime in de tent.

Woensdag 5 augustus – de Trollstigveien

Op deze zonnige morgen ben ik als eerste wakker. Ik ga me een lekkere bak koffie maken en geniet van het uitzicht. Ik pak mijn statief erbij en experimenteer wat met mijn camera.

Als de rest ook wakker is en we ontbeten hebben rijden we eerst richting de Trollstigveien. Nu is het mooi weer en zo in de morgen zijn de hordes toeristen er nog niet. We rijden dus het dal in waarvan ik vanmorgen nog foto’s heb zitten maken. De weg lijdt door dit soort keteldal wat eindigt met een kommetje en steile rotswand. En dat rotswanden is voor de wegenbouwers uit Noorwegen een leuke uitdaging geweest om hier een weg naar boven toe te verzinnen. Dat is dus gelukt en gezien de mooie uitzichten over de haarspelden en het dal, het spectaculaire gedraai van de grote touringcars door de krappe bochten, is de Trollstigen een toeristische attractie geworden. De Trollstigen is tevens het beginpunt van de Golden Route richting Geiranger.

Geremd door een voorzichtige camper voor ons krullen we vlekkeloos de weg omhoog. Boven aangekomen parkeren we. Er wordt druk gebouwd aan nieuwe voorzieningen voor de toeristen. Er komt een nieuw uitzichtplatform bij een een bestaand eis gesloten. Het is mooi maar ook niet sensationeel. In de Alpen liggen ook mooie haarspelden. We passeren het hoogste punt en maken boven in het berglandschap een maken een kleine wandeling door Mei-adalen en Langfjelldalen. Wie als natuurliefhebber hier niet aan zijn trekken komt…?

Daarna gaan we terug, slingeren weer naar beneden en rijden door naar Åndelsnes, verder om Ishfjorden heen en draaien het schiereiland op richting Rødven. De weg ernaartoe is prachtig, dan weer links water dan weer rechts. Hoe groot is dit land wel niet en toch wonen overal mensen.

Rødven

Bij Rødven stoppen we eerst bij het staafkerkje. We maken dankbaar gebruik van de sanitaire voorzieningen maar vinden de hoge entree voor dit kerkje toch wat overdreven. Van het staafkerkje uit rijden we richting de berg Skåla. Het is even zoeken, een tolweggetje, maar op N62 37.461 E7 26.579 vinden we de parkeerplaats en wijst een bord ons over een klein bruggetje.

Beklimming Skåla

De Skåla 667+ moet een prachtig uitzicht bieden over de omliggende fjorden en Molde. De klim gaat geleidelijk over een kam, eerst tussen dennenbossen door, later wat lage bossen overgaand in een gras/heideveld. Hier pauzeren we en eten smakelijk onze appels op. De top is in zicht, maar door gebrek aan water (het is heet), wat rugklachten en zo, blijft de rest van de familie achter en ga ik voor de laatste meters.

Boven aangekomen heb ik inderdaad bijna 360 graden uitzicht. Alleen de zuidelijk gelegen Oksen 832+ belemmerd wat zicht. Verder is het prachtig. De lucht is helder, oneindig veel eilanden, een echte aanrader. Eén nadeel, het wemelt op de top van de kleine vliegen, geen steekvliegen of zo, maar wel irritant.

Åndelsnes

Ik daal weer af, verenig me weer met de rest van de familie en gezamenlijk sjouwen terug naar de auto. Bij de eerste en beste supermarkt stoppen we als slaan effe goed wat drinken in. We rijden terug naar Åndelsnes, eten pizza op de steiger in de haven. Er is zojuist een groot cruiseschip aangemeerd. De passagiers worden dan in bussen gepropt voor een uitstapje naar de Trollstigveien.

Morgen weer een reisdag…

Donderdag 6 augustus – Geiranger

Vandaag gaan we naar Geiranger. We staan op tijd op, we moeten nu namelijk ook de hele tent afbreken , 4 slaapzakken oprollen etc.. Toch zijn we voor 10.00 weer op pad. Bijkomend voordeel van het kamperen is dat we toch gauw 30 euro per dag besparen.

Gudsbrands Bru

We volgen rv63 naar Valldal. Een tiental kilometers Voorbij de Trollstigen stoppen we bij de Gudsbrands Bru. Een kloof waar het water van de Valldola zich door een kloof perst. Ook hier is even flink wat geld gestoken in de voorzieningen voor de toeristen.

Valldal en Eidsdal

We rijden door naar Valldal voor een korte picknick. Er liggen 2 supermarkten aan het water, een grote parkeerplaats en een tankstation. Helaas wemelt het hier van de wespen en wordt onze picknick flink verstoord.

Per veerboot steken we over naar Eidsdal. Vandaar vervolgen we onze route naar Geiranger. Bij het meer, de Eidsvatnet, stoppen we. Het spiegeld mooi, er is een parkeerplaats met toilet.

Geiranger Fjord

We rijden verder, ontwijken nog een kudde koeien en begeven ons naar het alom bekende viewpoint over de Geiranger Fjord. Ik maak wat foto’s waaronder een panorama foto. Onder in Geiranger ligt een enorm cruiseschip te roken. Eigenlijk belachelijk dat je een fjord op de Unesco Werelderfgoedlijst plaatst ter bescherming, maar tevens wel deze grote milieuvervuilende toeristenfabrieken toelaat omdat het nu eenmaal geld op brengt. Blijkbaar kun je ook hier het milieu afkopen.

Geiranger camping

We dalen af naar Geiranger en gezien het goede weer ploffen we onze tent weer neer op de lege camping in het centrum. Net zoals zo veel dorpjes en stadjes in Noorwegen is ook Geiranger niet bijzonder. Wel bijzonder is natuurlijk de ligging diep in het fjord. In de winter is Geiranger nauwelijks bereikbaar. Alleen de weg naar het noorden richting Ålesund zal nog te berijden zijn en natuurlijk per boot. Veel toeristen nemen hier de ferry van Geiranger naar Hellesylt. Wij zullen onze route morgen vervolgen richting het zuiden.

Rondvaart door de Geiranger Fjord

Als de tent staat lopen we het dorp in en stappen op de sightseeingboot. We varen eerst langs het grote cruiseschip op, dan de Seven Sisters waterval. We krijgen uitleg over de boerderijtjes en wat anekdotes uit vroeger tijden. Een leuke tocht maar zo super bijzonder vind ik de fjord nou ook weer niet.

Als we terug komen op de camping blijkt deze binnen een paar uur helemaal volgelopen te zijn. Helaas lijkt het wel een parkeerplaats met al die campers. Gezellig zijn ze niet voor de traditionele kampeerders maar natuurlijk wel praktisch. Tegen de avond verlaat het grote cruiseschip, na het blazen van de zware scheepstoeter, de fjord en keert de rust weder in Geirangen.

Vrijdag 7 augustus – op weg naar Loen

We pakken de boel in en ondertussen ligt er alweer een kleiner cruiseschip in de fjord. We volgende de rv63 verder richting Grotli. De weg klimt meteen omhoog en na een paar kilometer komen we bij de Flydalsjuvet uit.

Flydalsjuvet

De Flydalsjuvet is een  bekende rotspunt van de foto met het jongetje en de fjord op de achtergrond. Heden ten dage is de rotspunt voorzien van hekwerk en is er een parkeerplaats aangelegd. We krijgen ondanks het gebruik van de telelens niet een gelijke foto voor mekaar. Het is mooi weer dus het uitzicht is wel goed.

Dalsnibba – weergaloos uitzicht

We vervolgen de route en al snel komen we weer in het maanlandschap terecht. Prachtige natuur, glad gesleten rotsen en een groot meer. dan komen we op 1020+ bij de Djubbvashytta waar de afslag naar de Dalsnibba 1476+ zich bevindt. We betalen de tol en nemen de onverharde goed te berijden gravelweg naar het hoogst met de auto te bereiken punt van Noorwegen.

Bovenop is een ruime parkeerplaats en een kiosk. Het uitzicht is inderdaad prachtig. Onderin het dal zien we de Geiranger Fjord nog liggen. Op deze hoogte ligt ook in de zomer nog geregeld sneeuw maar nu het al later in de zomer is en de temperaturen lekker zijn is hier geen sprake van.

Strynefjellveggen rv258

We dalen weer af naar de hoofdweg en volgen de goed te berijden vrij rechte weg verder tot de rv15 waar we linksaf naar Grotli rijden om van daaruit de Strynefjellveggen rv258 te pakken. Deze grotendeels onverharde weg is bijzonder mooi. Sneeuw, ijs, rotsen en water… we kijken onze ogen uit. Halverwege stoppen we voor een picknickje.

Als we het hoogste punt bereikt hebben komen we bij het skigebied en is de weg weer verhard. We hebben mooi uitzicht over het dal en dalen daarna weer snel tot we weer uitkomen op de rv15 en slaan linksaf richting Stryn. Rechts van de weg ligt het Oppstrynsvatnet.

Stryn en camping Lovatnet in het Briksdal

We doen in de KIWI onze boodschappen en gaan dan na wat omzwervingen naar Loen. We rijden bij Loen het dal in langs het meer op komen uit bij de pachting gelegen Sande Camping aan het Lovatnet. Op deze terrassencamping hebben we wederom een prachtig uitzicht over het, de gletsjer Kjendalsbreen, bergen en watervallen. Het mooie van de meren in deze regio is dat ze opgesloten liggen tussen de steile bergwanden en dus door gebrek aan wind vaak spiegelglad zijn en het water een hel blauwe kleur heeft. We blijven hier 3 nachten.