Niagara en de Falls

De volgende ochtend gaan we weer met de taxi naar het Union station in Toronto waar we om 9.30h de bus naar de stad Niagara pakken, nog steeds in Canada. De bus had ik thuis al gereserveerd via Megabus en dat is maar goed ook want hij zat vol. De tocht van 130 kilometer duurt een kleine twee uur. Onderweg genieten we al van de prachtige bonte kleuren van het herfstblad aan de vele loofbomen. We stappen uit bij het busstation en nemen de taxi naar ons hotel in het centrum van de stad Niagara.

Na onze koffers gedropt te hebben wandelen we meteen de stad in en worden we overvallen door de waanzinnige gekte rondom de Niagara Falls. Het centrum van Niagara is omgetoverd tot één grote kermis. Veel spookhuizen, gokhallen met computergames, een reuzenrad, een achtbaan boven op de Burger King en veel gekke gebouwen. Hier kun je je wel vermaken als het moet.

Maar eerst eten we een hapje bij het Hard Rock Café waar we schrikken van de rekening.

American Falls

Na het eten lopen we dan eindelijk via het park van Oakes Garden naar de rand van de kloof. Hier zien de waterval aan de Amerikaanse zijde, the American Falls, met links ervan de brug en het uitkijkplatform. Het is inderdaad indrukwekkend.

De rivier Niagara

De Niagara stroomt ongeveer 58 kilometer van Lake Erie naar Lake Ontario, waarbij het natuurlijke grens vormt tussen de Verenigde Staten en Canada. De rivier kenmerkt zich door enorme hoeveelheden water, 5.720 kubieke meter per seconde en plaatselijke zeer hoge stroomsnelheden van 8 m/s. De rivier is benedenstroom plaatselijk 65m diep en vriest nooit dicht… echter is de stroom vaak geblokkeerd geweest door opstuwend ijs door wind vanuit het Lake Ontario.

Dan lopen we verder naar het zuiden en zien we dat je hier allerlei activiteiten kunt doen. Bootje varen, zipline, achter de Falls wandelen, met een heli boven de Falls vliegen etc.. De bootjes zijn populair, met een knal roze poncho aan vaar je dan naar het begin van de watervallen waar je uiteraard nat wordt van het opspattend water. Zelfs bovenlangs wordt je al een beetje nat van de waterwolk.

Reguleren waterval en waterkrachtcentrales

Wist je dat de hoeveelheid water in de Niagara Falls gereguleerd worden door hydraulische schuiven in de bovenstroom? Een grote hoeveelheid water wordt namelijk omgeleid door tunnels naar de noordelijker gelegen waterkrachtcentrales. Er zijn dan ook afspraken gemaakt over hoeveel water er omgeleid mag worden en wanneer. Hoeveel water moet er via de Falls afstromen om de waterval spectaculair te houden en het toerisme in stand te houden.
Aan de Canadese zijde bevindt zich het Sir Adam Beck Hydroelectric Power Stations, goed voor 2000MW, aan de Amerikaanse zijde de Robert Moses Niagara Power Plant goed voor 2500 MW.

De Horseshoe Falls – Hoefijzerwatervallen

Aan de Canadese kant loopt een strak geasfalteerd wandelpad helemaal langs de kloof op tot aan het begin van de watervallen. Het is er druk met een allergaartje aan mensen die allemaal foto’s aan het maken zijn, wij ook. Uiteindelijk komen we uit bij de Horseshoe Falls. In een hoefijzervorm stort het water onafgebroken naar beneden. Met wat geduld kunnen we vooraan staan en zien het water vlak voor onze neus de diepte in storten. Het is prachtig en indrukwekkend om te zien. De foto’s spreken voor zich.

De Kilimanjaro versus de Niagara Falls ?

Bij de watervallen had ik afgesproken met Gab en Michelle uit de Verenigde Staten. Zij wonen vlak over de grens en samen heb ik met hun in 2019 de Kilimanjaro beklommen. Het is zondagmiddag, ze hoeven niet te werken, en zodoende was het makkelijker om hier af te spreken. Samen genieten we van de watervallen, drinken koffie en kletsen gezellig bij. Aan het eind van de middag nemen we weer afscheid.

Als we na veel genieten alles in ons opgenomen hebben wandelen we terug richting het centrum van Niagara en strijken neer bij een Italiaans restaurant waarvan we het idee hadden dat de Italianen al lang niet meer in hun geboorteland pasta gegeten hadden. De spaghetti leek wel tomatensoep met vermicelli waarbij we de “soepballen” per stuk moesten bestellen. Hierna storten we ons ook in het kermisgeweld en huren voor een uur met ons gezin een bowlingbaan af. Het was erg gezellig.

De grens over via de Rainbow Bridge

De volgende ochtend wandelen we naar de Rainbow Bridge die de grensovergang vormt met de Verenigde Staten. Midden op de brug is de grens en doet me sterk denken aan de Netflix serie “the Bridge”.

De controle bij de vriendelijke douanebeambte loopt soepel waarna we met het koffertje aan de hand nog even naar de American Watervallen lopen. Bij het Prospect Point Observation Point genieten we weer net zoveel van het natuurgeweld maar ook van de prachtige herfstkleuren.

Iets stroomopwaarts zien we de stroomversnellingen in de rivier. Je ziet de watermassa over een hoogteverschil van enkele meters in kracht toenemen om vervolgens de diepte in te storten. We steken nog even de brug over en houden het dan voor gezien.

We maken hier gebruik van de Uber app en bestellen een taxi naar Buffalo Airport voor circa $40, de beste optie voor 4 personen. Het vliegveld was de enige locatie waar ik een auto kon huren die ik in New York weer in kon leveren. De rit is dik 30 kilometer. Als alternatief voor de rit voor als je bijvoorbeeld alleen reist is de rechtstreekse bus voor $19. Nog goedkoper maar veel langzamer is het lokale OV; je rijdt dan eerst het centrum van Buffalo in om via een overstap naar het vliegveld door te reizen.

Na de formaliteiten voor de autohuur afgerond te hebben kunnen we na het instellen van de navigatie eindelijk de weg op. De echte roadtrip kan nu beginnen !

>>> Vervolg roadtrip Toronto – New York: van Buffalo naar Washington >>>