Nieuw Zeeland
Vrijdag 05-02-1993 18.00h
Blackball
Het regende gisteren dus, welnu gisterenavond dus nog steeds en niet zo zachtjes ook. Na de hele dag in de kantine van de camping rondgehangen te hebben zijn we ’s avonds maar naar de pub gegaan. Zeiknat kwamen we aan. Het was wel gezellig.
Toen we om 12.00h terug gingen regende het nog steeds, en hard. Toen we weggingen stond de halve camping al blank maar toen we terugkwamen was het een groot zwembad. De meeste tenten waren al geëvacueerd en toen wij onze tent instapten hebben we ook maar de hele bende ingepakt en in de kantine uitgehangen. Hier lagen 7 kampeerders te slapen.
Toen we vanmorgen wakker werden regende het nog steeds. Er bleek binnen 24 uur 238mm (!) regen gevallen te zijn, dat is ¼ van wat er in Nederland in 1 heel jaar valt en hier vrij normaal is. Welcome tot the Westcoast! Alhoewel veel wegen door aardverschuivingen en vallende stenen onbegaanbaar waren gaan we toch op pad.
De eerste plaats die we vandaag aandeden was Franz Josf (Glacier). De gletsjer was door de bewolking slecht te zien. Vervolgens zijn we door getourd naar Hokitika. Inmiddels scheen het zonnetje weer. Na Hokitika zijn we doorgereden naar Blackball. Dit is een oud mijnstadje waar de NZ eerste stakingen plaats vonden en de Labour Party opgericht is. Tevens is Blackball met ruim 650 inwoners het 6e grootste stadje van de Westcoast. P.s. tussen Fox en Wanaka stonden 3 huizen (250km). De route die we vandaag afgelegd hebben ging door regenwoud.
Maandag 08-02-1993 Appleby
Panecake Rocks
Op z’n geschiedenis na was Blackball niets bijzonders. Ik had dan ook in het gastenboek Blackball als een verzameling lelijke oude huizen omschreven waar de trotse eigenaar van het hotel niet blij mee was. Van Blackball zijn we naar de Punahater gereden waar de Panecake Rocks zich bevonden. Erg mooi en door het hoog tij sprong het water hoog de lucht in.
Daarna zijn we 1km doorgereden waar een vallei in Punakaiki Pororari met mooie palmen e.d. een nieuw nationaal park vormt. Het was trouwens schitterend weer. Sommigen gingen kanoën, maar wij kozen voor een wandeling. Na de wandeling gingen we barbecuen wat heerlijk was. ’s Avonds verbleven we in Westport. De kustweg er naar toe was prachtig. Van Westport zijn we zondag richting Nelson gegaan. Dit was niet veel bijzonders.
In Richmont stapten we uit om familie van Tosca Franken van Center Parcs op te zoeken. Ze had me hun adres gegeven en gezegd dat we zeker welkom zijn. En dat bleek ook. We werden netjes in het dorp opgehaald en konden in hun tuin camperen. Ze hadden meer Nederlanders op bezoek en ’s avonds kregen we (weer) een barbecue. Ad en Annie (zo heten ze) hebben een dairy ofwel een combinatie van snackbar en supermarkt. Veel plaatselijke boeren komen er wat inkopen doen. Ze verkopen ook puur Hollandse producten. Ad heeft vandaag dus en aan alle boeren gevraagd of zij werk hadden. Misschien kunnen we maandag fruit gaan plukken bij een boer.
Vandaag zijn we naar Nelson gegaan. Nelson was een erg leuke stad. Deze streek heeft de meeste zonne-uren van Nieuw Zeeland.
Woensdag 10-2-1993 Appleby
Gisteren hebben we niks bijzonders gedaan. We zijn naar het strand geweest. Het weer is nog steeds prachtig.
Abel Tasman Coast Track
Maandag kunnen we al aan het werk bij een appelboer. We kunnen er kamperen en waarschijnlijk hebben ze een huisje voor ons. Tot die tijd willen we hier niet vervelen maar gaan in naar het Abel Tasman National Parc een hike lopen; de Abel Tasman Coast Track. Het schijnt (een van de ) mooiste te wezen en duurt 3 dagen.
Zaterdag 13-2-1993 Appleby
We zijn net terug van de track. De track begon prima. We hadden 3 liften nodig om bij het begin te komen en nog geen 5 minuten in het totaal hoeven wachtten.
De eerste dag was niet echt spectaculair. Wel mooie stranden, maar de begroeiïng was niet zo mooi als in het zuiden. Verder was de track erg simpel, vlak en toeristisch. Je kwam bejaarde mensen tegen die zich met een boot af lieten zetten om een stukkie te wandelen. Dit geeft je niet echt het gevoel ver van de bewoonde wereld te zijn. De hut was redelijk gezellig en lag bij een inham die bij eb droogvalt. Aangezien er geen kookfaciliteiten waren moesten we op een vuur koken. Het weer was wel goed maar de prijs van de hut hetzelfde als de prijs van een tent dus in de hut en geen tent meeslepen.
Vrijdag was beter. De track was iets moeilijker en afwisselend. We moesten over stukken strand, door eb drooggevallen inhammen oversteken, door bos en tot je navel in het water met de rugzak op je hoofd omdat het vloed was. De hut waarin we overnachtten lag aan een prachtig strand, dat bij eb totaal droog viel en de inham was groter dan de vorige. De hele avond hebben we rond een vuurtje gezeten met 2 Israëlische, 2 Deense en een Duitser. Vandaag moesten we nog een klein stuk tot aan het eind. Maar omdat de bussen naar de bewoonde wereld zo duur waren besloten we de ongeveer 10km te lopen/liften. Al snel bleek dat er geen verkeer was en dat we ongeveer 35 km moesten lopen, maar na 1 uur, de 2e auto en die stopte.
Woensdag 17-2-1993 Appleby
Na de track hadden we naar het werk geïnformeerd. We moesten maandagmorgen om 8 uur beginnen met het plukken van bramen. We kregen 75 cent per kg, excl. Belasting. Dus ik baalde aardig toen ik na 6 uur 25kg had.
De accommodatie was redelijk, al sliepen we met 7 man in één hok. Dinsdag had ik 34 kg a 75 cent en 8 kg a 60 cent wat ongeveer fl27,- in 10 uur was. Om de moed maar niet direct op te geven en te kijken of m’n gemiddelde omhoog kan , probeerde ik het vandaag nog es. Waarschijnlijk iets meer maar aangezien het gemiddelde van een goede plukker op 60 a 70 kg ligt wat niet meer is dan fl 45,- ben ik vastbesloten morgen mijn boeltje op te pakken en naar het Noordereiland te gaan. Misschien is daar beter betaald werk en zo niet dan maar de tickets veranderen en misschien bellen voor geld.
Ton baalt als een stekker, hij wil graag geld verdienen maar ook hij ziet in dat dit niet de manier is. Iedereen baalt trouwens. Ik heb nog maar $300,- en Ton $20,- NZ. However, morgen ga ik weer kamperen bij de NL’er totdat de post er is. Morgen krijgen we ook uitbetaald. Ton kijkt of hij nog 2 dagen kan werken en direct uitbetaald kan krijgen. Al met al hebben we samen in 4 weken zo’n US$550,- uitgegeven.
Dinsdag 10 maart 1993 Mapua
We zitten nu vlak bij Mapua nog steeds op het Zuidereiland. Maar hoe zijn we hier terecht gekomen…
Bij het berryplukken hebben we de week netjes vol gemaakt, alhoewel ik vrijdagmiddag niet meer gedaan heb dan rond de batch liggen lamzakken. Ondanks dat Ton van Es wel doorwerkte had hij maar NZ$6,- meer verdiend. Ik had in 1 week NZ$130,-. Vrijdagavond hadden we al nieuw werk . Ad had zijn klanten voor jobs gevraagd en dus konden we ’s maandags bij een tuinderij de heggen gaan knippen voor zo’n NZ$6,70 per uur. We hebben hier flink gewerkt, 4 dagen. De vrouw van de eigenaar is Hollands.
Als we een week wachtten konden we er ook wat appels plukken dus hadden we een week niets te doen. Vervolgens bood Ad ons aan zijn (erg grote) tuin op te knappen voor NZ$50,- p.p.. Aangezien we veel aan Ad te danken hebben en veel eten e.d. krijgen besloten we de tuin dan maar eens grondig onder handen te nemen ofwel 3 dagen flink zweten. Ad was later zo tevreden dat we het dubbele kregen. Daarna braken 3 dagen vervelen aan. We hingen een beetje rond Ad zijn huis, koffie drinken, zwemmen en tafeltennissen.
Bomen zagen
Zaterdags gingen we bij Henk, een NL’er die eeuwig aan het bouwen is 2 dagen hout zagen. We moesten een paar flinke dode bomen plat leggen en kort zagen. Het was leuk werk, tractor rijden, koffie drinken en goed eten. Het was wel niet vet betaald maar in ieder geval iets. Het leuke was dat de buurman al na 2 uur zagen woedend kwam klagen over lawaai. We hadden hem flink uitgekafferd zodat hij met Henk wilde spreken. Weer flinke discussies waaruit ook bleek dat de kerk hier een flinke rol speelt in NZ.. Veel verschillende geloven wat botst.
Na het weekend konden we bij een ander orchid appels gaan plukken tot het eind van het seizoen. Ook dit was weer door Ad geregeld. En daar zijn we nu dus; in Mapua. We slapen in een batch met zo’n 15 man. Het is niet zo gezellig maar het werk is beter. Gisteren begonnen we met het moeilijkste, geselecteerd plukken in hoge bomen en hadden 1,5 bit a $20,-.
Dat was dus niet slecht voor de eerste keer. Vandaag konden we ook strip-plukken, ofwel de boom leeg plukken en had ik 3,5 bit dus $70,-; veel dus. Als we gemiddeld iedere dag $50,- kunnen verdienen zitten we goed.
Zondag 28-3-1993 Mapua
We zijn nu al 3 weken aan het plukken. We balen ontzettend van het werk (werken in het algemeen wel). Degene die je de rijen aanwijst waar we moeten plukken heeft hier veel vriendjes werken die steeds de bete3re rijen kregen en wij dus de slechte bomen. Desondanks toch zo’n fl 400,- in 2 weken verdiend. In de batch is het ongezellig. Het koelt ’s avonds sterk af zodat het hierbinnen goed koud wordt.
We kunnen nu wel kleren wassen en op tijd douchen. Mapua is een klein vissersdorp fraai gelegen aan een inham. Er is een erg gezellige pub op loopafstand en een supermarktje met postkantoor. Er wonen hier veel hippies en andere rare vogels. De golf post uit Holland is nu ook binnen. O.a. een zak drop van Olga. Fijn om weer regelmatig iets van thuis te horen.
We willen nu nog 2 weken blijven werken om vervolgens nog een weekje op het Noordereiland rond te zwerven en dan op nar Nieuw Caledonië als we het ticket kunnen veranderen. We hebben dan genoeg geld om een paar weekjes in Australië rond te trekken om daar dan werk te gaan zoeken. Donderdag hadden we eens meegemaakt hoe het er in de pub aan toe gaat als werklozen hun geld krijgen.
1-4-1993 Donderdag Mapua
Na het ontvangen van onze cheque besloten we nog maar 1 week te blijven. Aangezien we dinsdag een regendag hadden was dit een mooie gelegenheid de vlucht naar Nieuw Caledonie en Sydney naar voren te halen. Kosteloos. We vertrekken 16 april dus hebben nu nog 2 weken om naar Auckland te gaan. Helaas moeten we nu echt low-budget gaan reizen. We zijn nu alle kleren aan het wassen en restantjes eten aan het opmaken. We gaan dan naar Ad om vervolgens zondag met de boot naar het Noordereiland te gaan.