De beklimming van de Kilimanjaro.

Dag 7: Mt. Kilimanjaro 5895+

Summit Day…In de avond worden we gewekt en gaan voor een kop thee aan tafel. Iedereen ligt te prutsen met de uitrusting. Heb ik wel genoeg aan of is het te weinig? Yusuf checked iedereen en na wat aanpassingen links en rechts kunnen we gaan. De volgorde waarin we lopen wordt vast gesteld en daar mogen we niet van afwijken.

De hoofdlampjes gaan aan en daar gaan we dan. Acht uur klimmen in het donker, voetje voor voetje en tergend langzaam. Na 2 uurtjes maken we even een korte stop. De temperatuur is inmiddels behoorlijk gedaald en mijn camel waterzak is inmiddels dicht gevroren net zoals de bidons. Sommige van onze groep gebruiken warmte pads in hun handschoenen en dan gaan we weer verder…

Als we omkijken zien we beneden dat een volgende groep ons volgt en verderop nog een groep. Wij zijn niet de snelste vandaar dat we eerder vertrokken zijn. Het is de bedoeling dat we bij sunrise op de kraterrand zijn. Ga je veel later lopen dan heb je meer kans op wolken.

Het begint te kraken

Uren verder; links en rechts begint het te kraken, koude voeten, extra jassen, verstand op nul en doorgaan. Tijd voor een kop thee uit de thermoskan. Met mij gaat het prima. Weer later merk ik wel dat ik mijn longen begin te voelen maar verder geen koude handen of voeten. IJsgroei van de adem zit wel aan mijn jas. Tegen zonsopkomst begint het een slachtveld te worden. Groepen die ons ingehaald hebben moeten stoppen om mensen op te lappen. Ook wij moeten stoppen. Michelle begint last van hoogteziekte te krijgen maar we proberen haar toch naar de top te sleuren. Mentaal is het erg zwaar, Stella Point komt maar niet in zicht.

Eindelijk sunrise… Stella Point

Dan begint het uiteindelijk toch licht aan de horizon te worden. Dat moet het teken zijn dat we er bijna zijn. Net als de zon opkomt zijn we eindelijk bij Stella Point 5756+, op de rand van de krater.

Stella Point (foto gemaakt op de terugweg)

We pakken ons nog even samen voor de laatste loodjes want vanaf hier is het nog een uur lopen en 150m klimmen.

Wel makkelijke ondergrond en het uitzicht is echt overweldigend. Puur op de adrenaline kick vergeet je de kou en alles. Dat geldt niet voor iedereen.

Het landschap van de gescheurde en smeltende gletsjers is fenomenaal, Mt. Meru aan de horizon maakt het af.

Mount Kilimanjaro – Congratulations

En dan zijn we er eindelijk… Mt. Kilimanjaro congratulations 5895+, Roof of Afrika, one of the 7 summits!

Kilimanjaro top — Summit Mount Kilimanjaro 5895+

Iedereen doet zijn ding, foto zus en foto zo. Hikers met een “missie” poseren met vlaggen of foto’s van dierbaren. Erg indrukwekkend allemaal.

Toch kunnen we hier niet een uur rondhangen maar ik geniet optimaal. Ik film wat, neem de omgeving in me op, kijk in de oude krater en bewonder de gletsjers aan de overzijde van de kegel.

beklimming top kilimanjaro — De oude gletsjer en Mt. Meru op de achtergrond

Terug naar Mweka Camp 3100+

Als laatste verlaat ik met Sonja de top, poseer samen met Sonja om en om voor wat foto’s en lopen dan terug naar Stella Point. Het gaat allemaal veel makkelijker nu. Michelle is met de gids met spoed naar beneden om zo snel mogelijk weer te herstellen, ofwel meer zuurstof in het bloed laten komen. De gidsen hebben wel zuurstofflessen mee maar die worden niet gebruikt. Uiteindelijk beginnen we aan de afdaling, met goede zin.

De temperatuur stijgt snel nadat de zon is gerezen. De route van afdaling is erg makkelijk en als we bijna bij het camp zijn komen de porters ons tegemoet lopen en nemen de rugzak over. Erg lief van ze. Om 10.00h zijn we terug in het camp. Mission completed.

Kililmanjaro summit — The track to the Summit (foto by insta-user jacobselengia)

Hierboven ziet u een luchtfoto van de top waarin ik in licht rood de track heb getekend.

De slingerroute vanuit Barafu Camp gaat eerst over de kam omhoog en dan weer afdalen via een andere track parallel hieraan. Je zult niets van de Reusch Krater zien. Het zwaarste moet echter nog komen, om 12h moeten we verder afdalen, nog 4 uur. Dat vond ik best pittig nog. Het pad was ook niet fijn. Als we weer in de bush uitkomen zien we ook snel het laatste kamp verschijnen, Mweka Camp 3100+.